Dora Carrington Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Dora Carrington Biyografi

İNGİLİZ RESSAM VE DEKORATIF SANATÇI

Doğum: 29 Mart 1893 – Hereford, İngiltere

Ölüm: 11 Mart 1932 – Newbury, İngiltere 

Dora Carrington’un Biyografisi

Dora Carrington, beş çocuğun dördüncüsüydü.Ailesi, bir demiryolu mühendisi olan Samuel Carrington ve karısı Charlotte Houghton idi. İlk günleri Galler’in doğusundaki Hereford’da geçti. Birkaç yıl sonra aile Bedford’daki Rothsay Gardens’a taşındı.

Carrington daha sonra “korkunç bir çocukluk” geçirdiğini hatırlayacaktı. Annesi endişeli, talepkar ve son derece dindardı, zamanının çoğunu dini hayata adamıştı.

Carrington, yaratıcılığını teşvik eden kişisel ilgi gördüğü Bedford Lisesi’ndeki ailesinden uzaktaydı. Öğretmenleri onun sanatsal yeteneğini çabucak fark etti. Henüz genç bir öğrenciyken, 12 ve 13 yaşlarındayken, figür çizimi için iki kez ulusal ödül kazandı.

1910’da Carrington, Londra’daki University College’ın bir parçası olan Slade Sanat Okulu’na kaydoldu.

Slade’deyken, Carrington iki kız, Dorothy Brett ve Barbara Hiles ile yakın dostluklar geliştirdi. Üçlü o kadar yakındı ki, Dorothy ve Barbara, Carrington’ın uzun saçlarını cüretkar, kısa bir bob ile kestiğinde onun izinden gittiler. 1920’lerin sineklik trendi hala devam etmekteydi. Üçü kısa süre sonra “Slade Cropheads” olarak tanındı. Carrington bu sıralarda ilk adını kullanmayı bıraktı ve ona en yakın kişiler tarafından hayatının geri kalanında sadece ‘Carrington’ olarak tanınmaya başladı.

Slade’deki yılları boyunca, Carrington, iki öğrenci, Christopher Nevinson ve Mark Gertler tarafından romantik bir şekilde takip edildi.Ancak hiçbir zaman iki taliple de bir ilişki kurmadı. Yine de, sevgilerini caydırmak için çok az şey yaptı.Bu da her yerde büyük bir drama ve gönül yarasıyla sonuçlandı.

Cesur moda seçimlerine ve fırtınalı aşklarına rağmen, Carrington’ın bu dönemdeki sanatsal gelişimi oldukça yavandı. Çok geleneksel tarzlarda öğreniyor ve çalışıyordu.

Carrington, Slade’deki eğitimini tamamladıktan sonra, ikisi de en ünlü üyeleri romancı Virginia Woolf ve EM Forster’ın da bulunduğu Londra’nın bohem Bloomsbury Group üyeleri tarafından kurulan, her ikisi de yaratıcı işletmeler olan Omega Workshops ve Hogarth Press için resim ve gravürler yapmaya çalıştı.Ünlü ekonomist John Maynard Keynes. Grubun birçok üyesiyle arkadaş canlısı olmasına ve Woolf ile düzenli yazışmalarına devam etmesine rağmen, Carrington Bloomsbury’de daha çok uç bir oyuncuydu. 1916’da Omega Atölyeleri’nde çalışırken, hayatı boyunca asıl aşkı olacak yazar Lytton Strachey ile tanıştı. İkisi hızlı arkadaş oldular ve Kasım 1917’de birlikte yaşamaya başladılar. Açıkça eşcinsel olmasına rağmen, Carrington’ın ona karşı derin romantik duyguları vardı.

1918’de Carrington’ın babası öldü ve ona daha büyük finansal ve dolayısıyla sanatsal bağımsızlığına izin veren küçük bir miras bıraktı. Kısa süre sonra, Hogarth Press’te Leonard ve Virginia Woolf ile birlikte çalışan küçük erkek kardeşinin bir arkadaşı olan Ralph Partridge ile tanıştı. Garip bir aşk üçgeninin başlangıcını işaret eden Carrington ve Strachey, Partridge’e aşık oldular. Partridge, 1921’de Carrington ile evlendi ve düğün masraflarını Strachey ödedi. Üçlü balayına birlikte Venedik’e gitti. Strachey, “Her şey altmışlarda ve yedili yaşlarda hanımlar serserilere aşık, serseriler çapkınlara aşık ve kömürün fiyatı da artıyor. Her şey nerede bitecek?” İngiltere’ye döndüğünde, Carrington zamanını bir eşin ev işleri ile bir sanatçınınkiler arasında paylaştırdı. 

1924’te Strachey, Wiltshire’daki Hungerford yakınlarındaki Ham Spray House’un kirasını satın aldı. Kısa süre sonra üçlünün sıkı birliği dağılmaya başladı. Carrington, Partridge’in arkadaşı Bernard Penrose ile bir ilişkiye başlarken, Partridge Londra’da bir metres buldu. İstenmeyen bir hamilelik ve kürtaj, 1928’de ilişkilerine üzücü bir son verdi. Carrington bir daha asla bir erkekle romantik bir ilişki yaşamadı ve dikkatini yalnızca kadınlara çevirdi.

1931’in sonlarında Strachey şiddetli bir şekilde hastalandı. Doktorlar sorunu doğru bir şekilde teşhis edemese de, daha sonra mide kanseri olduğu keşfedildi. Strachey’in ani düşüşüyle ​​panikleyen Carrington, garajda kendini boğmaya çalıştı ama Partridge onu kurtardı. Strachey bundan kısa bir süre sonra, Ocak 1932’de öldü. Ölümünden sonra, Carrington günlüğüne şunları yazdı: “Sizin standartlarınızı ve yaşam değerlerinizi canlı tutmanız gerektiğini söylüyorlar. Ama ben onları sadece sizin için saklarken nasıl yapabilirim. Her şey sizin içindi. Hayatı sırf sen mükemmel yaptığın için sevdim ve artık şaka yapacak ya da konuşacak kimse kalmadı… Ağla.”

İki ay sonra, Carrington kendini vurdu. Yarasına yenik düşmeden önce bulundu ve en yakın arkadaşlarının Ham Spray House’da yatağının başında onu bekledi.

Carrington, DH Lawrence ( Women in Love – 1920) ve Aldous Huxley ( Crome Yellow ) tarafından basılı olarak ölümsüzleştirildi.1921 yılında ancak yaşamı boyunca bir sanatçı olarak asla ün kazanmadı. Bu, çalışmalarını nadiren sergilemesi, hatta imzalaması ve en güncel tarzlarda çalışmaması ile ilişkilendirilebilir. Uzun yıllar boyunca sanatı, Strachey ile olan bağlantısı ve bu grup içindeki birçok romantik karmaşası nedeniyle Bloomsbury Grubu ile ilişkilendirildi. Yine de, Roger Fry ve Virginia Woolf da dahil olmak üzere grubun en ünlü üyelerinden bazıları kadar modernizmin resmi deneyleriyle aynı ölçüde ilgilenmiyordu. Gerçekten de, artık Post-Empresyonist , Pre-Raphaelite’nin sınırlarında bir yerde yatan, kolay sınıflandırmaya meydan okuyan birçok portresi ve manzarasıyla ünlüdür.ve Sürrealist hareketler.

Ayrıca, peyzajlarında kadınlara odaklanmasından dekoratif sanatların “kadınsı alemine” olan ilgisine kadar dekoratif sanatlara ve “kadınsı” ilgi alanlarına gösterdiği ilgiden dolayı kutlanmaktadır.

1970’lerde, David Garnett mektuplarından ve günlüğünden seçmelerinden bir seçki yayınlayınca, Carrington’ın resmi yeni bir akademik ve popüler takipçi kazandı. O zamandan beri, çalışmaları Tate Britain tarafından satın alındı ​​ve aynı zamanda 1995’te büyük bir Barbican retrospektifinin konusu oldu. Kendisine en yakın olanların samimi portreleri, eklektik bir sanatçı grubunu, özellikle İngiltere ve ABD’deki portre ressamlarını etkiledi.