Carolee Schneemann Kimdir ?

Carolee Schneemann Biyografi 

AMERİKAN PERFORMANS SANATÇISI VE VIDEO SANATÇISI

Doğum: 12 Ekim 1939 – Fox Chase, Pensilvanya

Ölüm: 6 Mart 2019 – New Paltz, New York

Carolee Schneemann’nın Biyografisi

Carolee Schneemann, Fox Chase, Pennsylvania’da doğdu ve büyüdü. Küçük yaşta çizim yapmaya başladı ve bunu gelecekteki kariyeri hakkında erken bir önsezi olarak aktardı. Philadelphia Sanat Müzesi’ni genç bir yetişkin olarak ziyaret etti ve sanat eseriyle güçlü bir bağlantı hissettiğini hatırlar.Ailesinde üniversiteye giden ilk kadındı ve Bard’dan tam burs aldı ve burada Bachelor of Arts derecesini tamamladı.Bard’dayken Columbia Üniversitesi’nde resim eğitimi aldı ve burada deneysel bir müzik bestecisi olan ilk kocası James Tenney ile tanıştı. MFA’sını 1962’de Illinois Üniversitesi’nden aldı ve Tenney ile birlikte New York’a döndü.

Schneemann kariyerinin ilk yıllarında Soyut Dışavurumcu tarzda resim yapmaya odaklandı.Birçok eser üretti, ancak Illinois’deki yüksek lisans çalışması sırasında Soyut Dışavurumculuğun bir erkek kulübü olduğuna ve boya fırçasının kendisinin fazla “fallus” olduğuna karar verdi.New York’ta Allan Kaprow , Claes Oldenburg , George Brecht ve Robert Morris ile ilişki kuran avangard sanatçılar, yazarlar ve müzisyenler çemberinin bir üyesi oldu. Ayrıca Andy Warhol‘un Fabrikasını ziyaret etti, Marcel Duchamp ile tanıştı ve Joseph Cornell ile zaman geçirdi.New York’taki sanatsal yükselişi, Manhattan’daki çatı katında, tanıştığı tüm sanatçıları davet ettiği bir parti ile kutlandı.Bunu “ilk çıkış partisi” olarak adlandırdı ve duvarlarında delikler açılmasıyla ve çatı katının çeşitli yerlerine “sıçan” kelimesinin boyanmasıyla sona erdi.1962’de Schneemann, Greenwich Village’da avangard performans, dans ve tiyatro prodüksiyonunun odak noktası olan Judson Dance Theatre ile üç yıllık bir çalışma ilişkisine başladı.Ayrıca Kaprow, Oldenburg ve Morris tarafından koordine edilen performanslara katıldı. Bu işbirlikleri, performans sanatına ve diğer medyaya geçişinin katalizörü oldu ve 1963’te performans ve enstalasyon sanatının bir kombinasyonu olan “kinetik tiyatro” dediği şeyi denemeye başladı.

Schneemann, 1960’larda ve 1970’lerde içten ilham alan performanslar yarattı ama aynı zamanda kolaj , asamblaj , film ve fotoğrafçılığı da araştırdı. Çalışmalarıyla ilgili fikirleri genellikle rüyalardan geliyordu ve zihninin bilinçsiz gece işleyişindeki görüntü ve ses dizilerinden ilham alıyordu. Çalışmalarında toplumsal tabulara meydan okumaktan zevk aldı ve “kadınların Art Stud Club’a kabul edildiği psişik bölgesel güç hatlarını” yıkmak için yola çıktı. 1960’ların başında, 1964’te çiğ et, cinsellik ve pop müzik içeren bir multimedya gösterisi olan Meat Joy adlı eserini ilk kez sahnelediği Paris’e gitti. Aynı yıl ilk büyük filmi Sigortalar üzerinde çalışmaya başladı.(1964-1967), Tenney ile cinsel ve duygusal ilişkisine ve otobiyografik üçlemesinin ilkine bir övgü oldu.Bir sonraki filmi Plumb Line (1968) heteroseksüel bir ilişkinin çözülmesini ele aldı ve aynı yıl Tenney ile ilişkisi sona erdiği için ona katarsis sağladı.Kariyeri boyunca başka birçok ilişkisi oldu, ancak hiçbiri birden fazla işbirliğiyle sonuçlanmadı.Uzun süreli ilişkilerinin çalkantılı sona ermesine rağmen, Tenney ile yazışmayı sürdürdü ve hatta ona sanatçı ve film yapımcısı Anthony McCall ile sonraki ilişkisi hakkında yazdı.

1970’ler boyunca Fluxus , Performance ve Happenings sanatçılarıyla işbirliğine devam etti ve yaşamları boyunca Kaprow ile yazışmalarını sürdürdü. Schneemann performans estetiğini , ilk kez New York City’deki Grand Central Station’da Avant Garde Festivali’nde gerçekleştirdiği, sanatçının jest temasının somutlaşmış bir keşfi olan Up To And Inclusing Her Limits (1973-1976) gibi eserler aracılığıyla rafine etti.Long Island, East Hampton’daki Women Here and Now konferansındaki 1975 performansı Interior Scroll, o sırada ortağı McCall tarafından fotoğraflandı ve kadın vücudunun hem özne hem de nesne olarak feminist keşfinin temel bir örneğidir.

Schneemann, film, performans ve yerleştirme çalışmalarına ek olarak , 1972’de vücudu ev dünyasına bağladığı ilk kitabı Parts of A Body House’u yayınladı. İkinci kitabı Cézanne: Büyük Bir Ressamdı (1976), kapağı için aynaya bakan bir figürün dört yaşındayken yaptığı bir çizimi kullandı ve içinde kendi biyografisini, batı sanat tarihini ve ressam, Cezanne. 1979’da, Meat Joy’dan Daha Fazlası kitabıyla Schneemann, 1978’e kadar olan performans kariyerinin belgelerinin yanı sıra yayınlanmış makalelerinin bir araştırmasını sunar. 

1980’lerde ve 1990’larda Schneemann fotoğrafçılık ve yerleştirme parçalarına yöneldi, ancak yine de Fresh Blood (1981-1987) gibi performans, yerleştirme ve multimedyayı kapsayan geçiş çalışmalarıyla geniş çapta performans gösterdi.Sonsuz Öpücükler (1980-1988) adlı fotoğraf yerleştirmesi, kedisi Cluny’yi her sabah öperken sekiz yıl boyunca fotoğrafladığı genişletilmiş bir belgedir.

1980’lerin AIDS krizi ve ekonomik çalkantısıyla birçok arkadaşı ve meslektaşı vefat etti.Onları Mortal Coils adlı çalışmasında andı.(1994), video ve heykel öğelerini kullanan bir yerleştirme.Bu dönemin bazı feministlerinin, çalışmalarının mevcut feminist sorunları ele almak için yeterli bir yol olmadığını düşündüklerini, ancak bunun onu yeni eserler yaratmaya devam etmekten ve feminist mesajını daha fazla yaymaktan alıkoymadığını belirtti. Eserleri dünya çapındaki müzelere aittir ve 70’li yaşları boyunca dünya çapında yazmaya, sergilemeye ve konferans vermeye devam etmiştir. Rutgers Üniversitesi’nde sanat bölümündeki ilk kadın profesördü ve New York Üniversitesi ve California Sanat Enstitüsü de dahil olmak üzere birçok kolejde ders verdi.Son yıllarında, Schneemann, New Paltz, New York’ta, James Tenney ile olan ilişkisinden beri sahip olduğu bir Huguenot taş evinde yaşadı ve çalıştı.

Schneemann’ın sinema üzerine çığır açan çalışmaları, Peggy Ahwesh ve Abigail Child gibi sonraki sanatçılar için bir ilham kaynağı oldu ve onlara feminist film yapımı için tarihi bir emsal sağladı.Performansı ve fotografik çalışmaları, Ana Mendieta ve Hannah Wilke gibi sanatçılar için tanrıça imgelerinden, üretken ve öznel kadın formuna ve güzellik ideallerine kadar uzanan fikirleri keşfetmeleri için bir emsal oluşturdu.Annie Sprinkle’ın Public Servix Announcement’ı (1990) bile Schneemann’ın sanat eserindeki mahremiyeti keşfetmesi olmadan mümkün olmazdı.

1990’lar ve 2000’ler boyunca birçok sergi, Schneemann’ın yapıtlarından eserlerle doğrudan iletişim halinde olan bu sonraki nesillerin feminist sanatçılarına adanmıştır.Yeni nesil sanatçılar ve kadınlar onun eserlerini keşfettikçe, Schneemann’ın 1960’ların başında kadınlar, onların bedenleri, şehvetli ve mahrem olan hakkında başlattığı diyalog izleyicileri, sanatçıları ve eleştirmenleri etkilemeye devam ediyor.

Carolee Schneemann 6 Mart 2019’da öldü.