Bruce Nauman Kimdir?

Bruce Nauman Biyografi 

AMERİKAN PERFORMANS VE VIDEO SANATÇISI

Doğum: 6 Aralık 1941 – Fort Wayne, Indiana

Bruce Nauman’ın Biyografisi

Bruce Nauman, 6 Aralık 1941’de Indiana, Fort Wayne’de doğdu.Bir mühendis ve bir satıcı olan babası, aileyi birkaç kez farklı Ortabatı bölgelerine taşıdı ve bu da Nauman için biraz çalkantılı ve yalnız bir çocukluk geçirmesine neden oldu. Utangaç ve küçük bir genç olan Nauman okumayı severdi ve piyano, gitar ve bas gitar 🎸 kullanabilirdi.

Ailesi tarafından müziğe devam etmesi için teşvik edilmemesine rağmen, lise yıllarında Milwaukee’nin bir banliyösü olan Wauwatosa’da bir polka grubunda çaldı ve kolejde gruplarda, önce bir dans grubunda, ardından cazda çalmaya devam etti.Daha ilginç bulduğu gruplardı.Çocukluğunda hiçbir eğitim almamış ve görsel sanatlara çok az maruz kalmış ve üniversiteye kadar sanat yaratma konusunda gerçek bir tutku geliştirmemiştir.

Nauman orta öğrenimine Madison’daki Wisconsin Üniversitesi’nde başladı ve ilk olarak matematik ve fizik üzerine yoğunlaştı, ancak ikinci sınıftan sonra ailesine sanatçı olacağını bildirdi ve 1964’te yandal ile bilim alanında lisans derecesi ile mezun oldu.

İlk karısı Judy ile 1964’te evlendi.1966’da Eric adında bir oğlu ve 1970’de Zoe adında bir kızı oldu.1966’da Davis, California Üniversitesi’nden MFA ile mezun oldu.Davis’teki eğitmenleri arasında William T. Wiley, Robert Arneson ve Manuel Neri vardı.Üçü de heykelde ve zamanın normlarının dışında çalıştı, bu da şüphesiz Nauman’ın uyumsuzluk arzusu üzerinde derin bir etkiye sahipti.Yeni kurulan programın eğitime yönelik rahat ve biraz yapılandırılmamış yaklaşımı, daha resmi stilleri ve yöntemleri eleştirmeye teşvik edildiğini hisseden Nauman için oldukça iyi çalıştı.

Mezun olduktan sonra, San Francisco’daki bir stüdyoya taşındı ve Sanat Enstitüsü’nde haftada bir sabah erken saatlerde ders verdi.Nadiren meslektaşları ve meslektaşlarıyla karşılaştı.Bu yalnız yaşam tarzı, birkaç yıl boyunca devam edecek bir inzivada çalışma yönteminin geliştirilmesine katkıda bulundu.Davis’teki kariyerinin ilk yıllarında, Nauman deneysel resimler ve “plastik şeyler” yaptı, ağırlıklı olarak petrolde çalıştı ve soyut ve peyzaj çalışmaları yaptı. Ayrıca çelik formları kaynaklamayı ve bunları tuvale yapıştırmayı, üç boyutlu manzara şekilleri boyamayı denedi.Davis’teyken, malzemelerin “yoluna çıktığını” iddia ederek resim yapmayı bırakmaya karar verdi.Son tuvalini yaptı.Tuvali  İsimsiz olarak niteledi.(1964-65), 1965’te. Resimden bu kopuş, medyanın keşfini teşvik etti ve sonraki yıllarda, Nauman film, performans ve heykelde üretken oldu.İlk olarak 1965’te fiberglas heykeller üretti, döküm kullanarak sanat yapma sürecine odaklandı ve süreç sanat akımına sanat nesnesinin kendisini yaratımı lehine göz ardı ederek girdi. 1966 sonbaharında Nauman için sanat yapmak, bitmiş bir ürün yapmak için kullanılan bir yöntem değil, başlı başına sanat olan bir etkinlik haline gelmişti.

1960’ların sonlarında ve 1970’lerin başlarında, Nauman’ın çalışmaları ve kariyeri hızla gelişti.İlk kişisel sergisini 1968’de New York’taki Leo Castelli Galerisi’nde yaptı ve New York’ta Eksantrik Soyutlama (1966) , Almanya, Kassel’de Documenta 4 (1968) gibi dönemin önde gelen birçok grup sergisinde yer aldı.İllüzyon Karşıtı  Prosedürler/Malzemeler (1969) New York’ta The Whitney’de. Birçok Amerikalı eleştirmen tarafından çalışmalarının biçimsel olmayan doğası nedeniyle reddedilmesine rağmen, Avrupalı ​​küratörler, Joseph Beuys ve İtalyan Arte Povera gibi sanatçılar tarafından biçimcilik eleştirisine hazır hale geldiler.Nauman’ın çalışmalarını, özellikle de alternatif medyayı benimsedi.Nauman’ın çalışmaları, Kunsthalle Bern ve Amsterdam’daki Stedelijk Müzesi gibi forumlarda gösterildi.Bu ilgi artışı 1972’de galericiler Jane Livingston ve Marcia Tucker’ın Los Angeles County ve Whitney müzeleri için Nauman’ın çalışmaları hakkında geniş çapta gezici ve kapsamlı bir araştırma düzenlemesiyle doruğa ulaştı.Son derece özel Nauman, dikkatin taşmasına kötü tepki verdi ve 1970’lerin ortalarında sanatsal çıktısını ciddi şekilde azalttı. Çalışmalarında daha fazla metin kullanmaya başladı, öfkesini ve hayal kırıklığını bestelerinde yer alan “Lütfen/Dikkat Edin/Lütfen” ve “Sanatımı Sakinleştir” gibi ifadelere kanalize etti. Dönemin heykellerine metni dahil etmeye çalışırken, Sesini komuta eden yapılarına dahil etmenin uyumlu bir yolunu bulması istendi ve çok sayıda neon ışık çalışması ve enstalasyonu yaratmasına rağmen, heykeli daha kavramsal bir yönde gelişti, bilgiyi saklıyor ve izleyiciden karmaşık bir tepki gerektiriyor.Rahatsız edici alanlar ve şekiller.” 1980’lerin başında, Nauman metin odaklı kurulumları ve model parçalarını önemli, agresif neon ışık çalışmaları ve heykellerle değiştirerek dil kullanımını buna uygun olarak geliştirdi. Hiç düşünülmese de 1980’lerin başında, Nauman metin odaklı kurulumları ve model parçalarını önemli, agresif neon ışık çalışmaları ve heykellerle değiştirerek dil kullanımını buna uygun olarak geliştirdi.Düşünülmese de Neo-Expressionist , hareket sırasında, Amerikalı ve Avrupalı ​​koleksiyonerler, Nauman’ın çalışmalarına imrendi ve 1982 ile 1984 arasında altı kişisel sergi açtı.

1980’lerden itibaren, Nauman, iyi tanındığı dil ve siyasi yorumları birleştiren çok çeşitli medyayı kullandı. Tuhaf formlar ve sıra dışı malzemelerle denemeler yapmaya devam eden sanatı, uzun kariyeri boyunca orijinal ve büyüleyici kaldı.En son çalışmalarından bazıları, 2009 ses yerleştirme parçaları, Days ve Giorni , aynı yıl Venedik Bienali’nde Amerika Birleşik Devletleri’ni temsil ederek Altın Aslan ödülünü kazandı.1989’da ressam Susan Rothenberg ile evlendi ve iki ayrı stüdyo ve şu anda ikamet ettikleri New Mexico, Galisteo yakınlarında bir ev inşa ettiler. İkisi birbirinden çok farklı tarzları ve temaları sayesinde neredeyse tamamen etkilenmeden kalmayı başardılar.

Nauman, en etkili çağdaş Amerikan sanatçılarından biri olmaya devam ediyor.Yenilikçi ve kışkırtıcı fikirleri, geniş bir medya ve malzeme yelpazesinde ifade ediliyor.Bu da çalışmalarını tek bir tarz içinde kategorize etmeyi zorlaştırıyor.Altmışlı yaşları boyunca bile, hayvan ve insan vücudu parçalarına dayalı olağandışı temalarla dili ve fiziksel bedeni keşfederek, öncelikle heykel ve videoda çalışmaya devam etti.Genç İngiliz Sanatçılar da dahil olmak üzere sayısız genç sanatçıyı etkiledi.

Hareket, sosyal ve politik yorumları kucaklayarak ve Minimal sanatın hakimiyetini gevşetmeye yardımcı olarak. Onurları arasında 1989’da San Francisco Sanat Enstitüsü’nden Fahri Güzel Sanatlar Doktoru derecesi, 1990’da Max Beckmann Ödülü, 1993’te Sanat-Heykelde Wolf Ödülü, 1994’te Wexner Ödülü ve En İyi Sanatçı için Altın Aslan bulunmaktadır.