Aubrey Beardsley Kimdir ? Aubrey Beardsley’in  Hayatı Ve Biyografisi Nedir ?

İNGİLİZ İLLÜSTRATÖR VE YAZAR

Doğum tarihi: 21 Ağustos 1872 – Brighton, Sussex, İngiltere

Ölüm Tarihi: 16 Mart 1898 – Menton, Fransa 

Aubrey Beardsley’in Biyografisi

Aubrey Vincent Beardsley küçük yaşlardan itibaren sanatsal ve müzikal bir dahiydi.Bir ticareti benimsemek yerine mirasını boşa harcamayı tercih eden bir babanın çocuğu olarak dünyaya gelen Beardsley’in yaratıcı yeteneği, tamamen yoksulluğun önlenmesine yardımcı oldu.12 Yaşında, o ve ablası Mabel (daha sonra oyuncu olacak) halka açık bir konserde müzikal düetler yaptılar.Hastalıklı bir espri anlayışı olan zeki bir çocuk, Beardsley ilkokul öğretmenleri için karikatürleri çizdi.14 yaşına geldiğinde, okul dergisinde “Jubilee Kriket Analizi” başlıklı skeçler “Cesur” gibi bir dizi, Geçmiş ve Şimdiki, ilk şiirini yayınlamıştı.

Çocukluğundan beri Beardsley’nin yaşam beklentisi kısa ve belirsizdi. Yedi yaşındayken tüberküloza yakalandı.

Daha sonra “tüketim” olarak bilinen bir hastalık, çünkü acı çekenlerin boşa gittiği ortaya çıktı.Beardsley’nin kırılgan sağlığı, çocukken biraz zayıf olduğu ve sık sık yatağına hapsedildiği, okula gidemediği veya akranlarıyla oynayamadığı anlamına geliyordu.Bu hastalığın sanatçının çocukluğu üzerindeki etkisi, bir yetişkin olarak Yatakta Kendi portresini yarattığı zaman (1894) aklında hiç şüphe yoktu.

Mürekkep çizimi, kapladığı devasa yatak tarafından neredeyse yutulan küçük bir çocuğu tasvir ediyor.Sol üstteki Fransızca bir yazıtta şöyle yazıyor: “Tanrılar tarafından tüm canavarlar Afrika’da değil.” Alıntı, yaşam boyu tüberkülozla mücadelesine, grotesk ve ürkütücüye olan hayranlığının göstergesi olduğu kadar bir referanstır.

Beardsley, gramer okulundan sonra bir sigorta acentesinde kısa bir süre katip olarak çalıştı ve tüm bu süre boyunca Rafaelitlerden ilham alan çizimlerden oluşan bir portföy geliştirdi.1891’de 19 yaşındayken Beardsley, kız kardeşine ressam ve illüstratör Sir Edward Burne-Jones’un stüdyosuna eşlik etti. Kardeşler başlangıçta kabul edilmeyi reddetmiş olsalar da, Mabel’in çarpıcı kızıl saçlarını fark ettiğinde Burne-Jones’un ilgisi arttı.

Beardsley kısa süre sonra sanatçıya portföyünü gösterme cesaretini topladı. Gençlerin bariz yetenek ve hayal gücünden derinden etkilenen Burne Jones, Beardsley’i Westminster Sanat Okulu’na tavsiye etti. Orada, Beardsley ressam Frederick Brown’dan dersler aldı.

Kısa bir süre sonra tüketimsel bir nüks, o andan itibaren Beardsley’nin bir bıçak kenarında yaşadığı ve erken ölüm ihtimaliyle karşı karşıya kalsa bile yaşam için bir şehvet içinde yaşadığı anlamına geliyordu.

Beardsley’i fark eden tek kişi Sör Edward Burne-Jones değildi. Sanat okuluna kaydolduktan bir yıl sonra, genç sanatçı Sir Thomas Malory’nin destanı Le Morte D’arthur’u (1893) göstermek için yayıncı Joseph Dent’ten bir teklif aldı. Sanatçının yeteneğinden etkilenen Dent, Beardsley’nin “garip bir çocuk” olduğunu ve muhtemelen “bu dünya için uzun sürmediğini” de gözlemledi.” Görünen kırılganlığına rağmen, Beardsley kısa bir süre içinde 300’den fazla illüstrasyon üretti. Ortaya çıkan eser, Rafael Öncesi sanatta bulunan klasik pozları ve karmaşık kompozisyonları ve Japon Ukiyo-e baskılarının dekoratif desenini, düz iki boyutluluğunu ve erotikliğini ölüm ve çürüme üzerine Çökmekte olan bir fiksasyonla harmanlamaktadır.

Le Morte d’Arthur için yaptığı illüstrasyonlar Beardsley’i ünlü yaptı ve İngiltere’deki Çökmekte Olan ve Estetik hareketlerde kışkırtıcı bir yazar ve önemli bir figür olan Oscar Wilde ile tanışmasına yol açtı. Theophile Gautier tarafından özetlenen ve Charles Baudelaire’in Les Fleurs du Mal’ında (1857) örneklenen Fransız Çökmekte Olan sanat teorisinden derinden etkilenen Wilde, baskıcı Viktorya Dönemi duyarlılıklarının açık sözlü bir eleştirmeniydi ve “sanat uğruna sanat” Estetik kavramını destekledi.” Dorian Gray’in Resmi (1891) adlı felsefi romanı, ruhunu sonsuz güzellik ve ölümsüzlük için satan, ancak ahlaksızlığa düşen bir adam olan Dorian hakkında bir hikaye anlatarak bu fikirler üzerinde oynuyor.

Tartışmalı romanın otobiyografik bir bileşeni olduğunu kabul eden Wilde, sanatını yaşadı. Çökmekte olan yaşam tarzı ve eşcinselliği, ihtiyatlı Viktorya toplumunu şok etti.

Beardsley’nin kendi cinselliği belirsizdir, ancak yine de eşcinsellik, travestilik ve kız kardeşiyle ensest suçlamaları da dahil olmak üzere ateşli kamuoyu spekülasyonlarına neden olmuştur. Titiz bir şifoniyer olan Beardsley’nin özenle bastırılmış sabah ceketi, ince eldivenleri ve rugan pompaları, Wilde ile olan ilişkisi gibi sadece söylentileri körükledi. Punch dergisi Beardsley’i “Daubrey Wierdsley” ve “Çok Garip bir şekilde” olarak adlandırdı.” Sanatçının Wilde ile olan ilişkisi, başlangıçta kariyerini güçlendirmesine rağmen, hızla çalkantılı hale geldi ve nihayetinde Beardsley’e 1895’te önemli bir Çökmekte olan dergi olan Sarı Kitap için sanat editörü olarak görevine mal oldu.

1894’te, ünlü yazarla yeni tanışan Beardsley, Wilde’s Salome’nin (1894) ingilizce çevirisini göstermeye başladı. Ortaya çıkan eser, erotik, ghoulish, deforme olmuş figürleri, fallik mumları, femme ölümleri ve kan içen çiçekleri ile kamusal suçun yeni zirvelerine ulaştı. Birçok görüntü müstehcen olarak kınandı veya metinle hiçbir ilişkisi yoktu. Ve yine de o kadar şeytani bir güzellikleri vardı ki, egoist Wilde işini gölgede bırakabileceklerinden endişelenmeye başladı. Özellikle Wilde, Beardsley’in Salome’nin Bizans karakterine aykırı olduğunu düşündüğü eserindeki Japon estetiğini eleştirdi.

Salome’nin Tavus Kuşu Eteğindeki elbisesindeki dekoratif nakış ve kitap boyunca karmaşık iç içe geçmiş çiçek desenleri, büyük ölçüde Beardsley’nin çok hayran olduğu Whistler’ın Tavus Kuşu Odasından ilham aldı. Wilde’ın eleştirisinden rahatsız olan Beardsley, yazarın İncil’i, Swinburne’u ve Fransızca Fiilleri intihal ettiğini gösteren Oscar Wilde at Work (1895) gibi eğlenceli karikatürlerde Wilde’la alay etti. Wilde, gazetecilerin belirttiği saçma bir iddia olan “Aubrey Beardsley’i icat ettiğini” açıkça ilan ederek misilleme yaptı.

Victoria toplumu (şaşırtıcı olmayan bir şekilde) Salome tarafından dehşete düştü. Sanat Dergisi, Beardsley’in çalışmalarını “tuhaflığı ve korku ve kötülük önerilerinde korkunç” olarak nitelendirdi.” Eleştirmenleri tarafından görünüşte rahatsız edilmeyen ve belki de kaygıları üzerinde oynayan Beardsley, yaratıcı, teatral ve ürkütücü çalışmalarını “oldukça çılgın ve biraz uygunsuz olan konular” tarafından doldurulmuş olarak nitelendirdi. Dönem kostümleri içinde dolaşan tuhaf hermafroditik figürler, kendi yarattığım yepyeni bir dünya.”

Beardsley’in yeteneği kitap illüstrasyonlarının ötesine poster tasarımlarına ve dergi düzenlemelerine kadar uzanıyordu. Tiyatroya olan ilgisine uygun olarak, sanatçı Avenue Tiyatrosu için bir iç çekiş Komedisi (1894) oyununun yer aldığı bir poster hazırladı.

O zamanlar, dünya bir reklam devriminin zirvesindeydi. Bunu kabul eden Beardsley, “İstifçilik Sanatı” (1894) adlı makalesinde, modern yaşamda reklamların kaçınılmaz olması durumunda, güzel olmaları gerektiğini gözlemledi. Sanatçı bu durumda “Londra” yı öngördü. Reklamlarla göz kamaştırıcı ve başroldeki gökyüzüne karşı, gökyüzü işaretleri resmi arabesklerinin izini sürecek. Güzellik şehri kuşattı ve telgraf telleri artık estetik algılarımızın tek sevinci olmayacaktı.”

Beardsley’in ürettiği güzel işlenmiş reklamların diğer örnekleri, kısaca sanat editörü olarak görev yaptığı Sarı Kitap da dahil olmak üzere dergilerde bulunabilir. Üç aylık yayında H. G. Wells, William Butler Yeats ve Henry James gibi devlerin denemeleri yer aldı. Sanat ve edebiyatta cinsiyeti sansürlemek için Victoria toplumuyla alay etti. Bu cinsel baskıcı Viktorya Dönemi tutumu hem rasyonel (sifiliz yaygındı) hem de irrasyonel nedenlerden mastürbasyonun fiziksel bozukluklara neden olduğunu düşündüler. Sarı Kitap için yaptığı çalışmada Beardsley, bastırılmış arzunun Rafael Öncesi kavramlarına bağlılığını ortaya koydu ve sanat ile müstehcenlik arasındaki çizgiyi gizleyerek Viktorya ahlakına doğrudan meydan okudu. 

Sarı Kitap, basın tarafından “itici” ve “küstah” olarak lanetlenmesine rağmen bir satıştı.” Adı, muhafazakar Victorialılar tarafından küçümsenen Fransız çökmekte olan romanlarını kasten sarı kağıda bağladı. Bu bariz ilişki yeterli değilse, ilk yayınlanmasından bir yıl sonra, sanat editörü Beardsley, 1895 Oscar Wilde kiralık çocuk / iftira davalarının patlayıcı kamu skandalına kapıldı. Basın, Wilde’ın ahlaksızlık ve oğlancılıktan tutuklandıktan sonra, kolunun altında bir “sarı kitap” ile götürüldüğünü bildirdi.Ünlü karakteri Dorian Gray’e atıfta bulundu. Ancak halk, metnin Beardsley’nin aynı adlı günlüğü olduğuna inanıyordu. Halkın öfkesi Sarı Kitap yayıncısı John Lane’i Beardsley’i kovmaya ikna etti. Böylece, 22 yaşına gelindiğinde, genç sanatçı gelirini ve kariyerini ve itibarını kaybetmişti. Sapıkça, belki de yeni keşfedilen şöhretinin tadını çıkaran Beardsley, Geneux’un Wilde’ın duruşmasında adı geçen Özel Otelindeki süite derhal taşındı.

Beardsley uzun süredir işsiz değildi. Erotica’nın önde gelen distribütörü Leonard Smithers, 1896’da rakip bir dergi olan Savoy’u bulmak için Beardsley ile işbirliği yaptı. Smithers ayrıca Alexander Pope’un The Rape of the Lock (1896) adlı eserini göstermek için sanatçıyı işe aldı. Ne yazık ki, o yıl Beardsley’nin tüberkülozu şiddetli kanamalarla geri döndü.Bu yüzden çoğu zaman yaratamayacak kadar hastaydı.

Elde edebileceği iş çok zarif ve karmaşıktı. Jet-black swaths ve boş alanlar gitti. Şimdi gri ton varyasyonları ve incelikle işlenmiş detaylar çalışmalarını karakterize etti.

Beardsley’nin yeni tarzı da daha açık bir şekilde pornografikti. Örneğin Aristophanes’in Lysistrata’sında (1896) kadınların cinsel istek yaşamadıklarına inanıldığı bir dönemde kadın cinselliğini, fallusları ve kadın mastürbasyonunu canlandırdı.

Papa’nın Kilidin Tecavüzü turkuaz kumaş ve altınla güzelce bağlanmıştı. Bunu görünce Beardsley’in daha önce arkadaşlık kurma girişimlerini reddeden James McNeill Whistler, Beardsley’i gözyaşlarına boğarak, “Aubrey, çok büyük bir hata yaptım.Sen çok büyük bir sanatçısın.” Whistler’ın övgülerine rağmen, Beardsley’nin Smithers, özellikle Lysistrata için yaptığı çalışma saldırgan olarak kabul edildi. Yayıncı, Beardsley’nin ahlakını bozmak ve sağlığını feda etmekle suçlandı. Ama Beardsley rahatsızlığına bu kadar çabuk yenik düşmezdi. Sağlık izin verirse, Beardsley sosyal sahneyi ve seyahat etmeyi çok severdi. Örneğin, 1896’da Paris’e yaptıkları gezi sırasında, o, Smithers ve şair Ernest Dowson Montmartre’deki Gabriel de Lautrec’i ziyaret etti ve orada bir esrar ve dans salonları gecesine daldı. Şarap ve şenlik azaldığında, ayık Beardsley bir kalp değişikliği yaşadı ve Roma Katolikliğine dönüştü. Derhal Smithers’a, Lysistrata’nın ve diğer müstehcen eserlerin tüm kopyalarını yok etmesi için yalvarması için yalvardı “kutsal olan her şey tarafından.” Ancak Smithers isteklerine uymadı ve Beardsley’nin topladığı eseri Elli Çizimden Oluşan bir Kitapta (1897) yayınlamaya devam etti.

Beardsley’in hayatının son yılları, Theophile Gautier’in Madam Maupin ve Ben Jonson’un Volpone’unun illüstrasyonlarını tamamlamaya çalışarak geçti. Ölümle karşı karşıya kalan sanatçı, geride güzel ve değerli bir miras bırakmak istedi. Smithers ile son işbirliğinde sanatçı, metni yazdığı ve illüstrasyonlarını tasarladığı kendi kitabı Under the Hill’i yaratmayı başardı. Venüs ve Tannhauser hakkındaki bu erotik hikayenin ilk bölümleri, Savoy’un (1896) sayısında hafifçe sulandırılmış bir biçimde ortaya çıktı. Sadece 1907’de Smithers, yaklaşık on yıl önce Beardsley’nin ölümü sırasında yarım kalmış olan yazının tamamını yayınladı.

Sağlığı kötüleşen Beardsley, 1896’da Fransız Rivierası’nda ikamet etti. Arkadaşlarına yazdığı mektuplar kaçınılmaz ve korkunç bir ölüme olan düşüşünü gösteriyor. Bazen umutsuzca, “kelimenin tam anlamıyla sıkıntıdan ağlıyorum” ve diğer zamanlarda boşuna umutla, “sonun göründüğünden daha az yakın olduğunu” yazdı.” Son mektuplarından birinde, planladığım o muhteşem şeylerde ölmekten duyduğu üzüntüyü dile getirdi.” Aubrey Beardsley 25 yaşında Menton, Fransa’da öldü. Dorian Gray gibi, sonsuza dek genç kalacaktı.

Aubrey Beardsley’in Kısa Bir Kariyer Değerlendirmesi 

Çökmekte olan hareket ve ortaya çıktığı Estetik hareket, modern sanatın önünü açtı. Beardsley iş Estetisizm bu Decadents gibi karamsar hedonizm ve ürkütücü bir mizah dekoratif özelliklere sahip. Bu nedenle, Dada ressamı George Grosz, 1946’da Beardsley’in “1900’den sonra hemen hemen her modern tasarımcıyı etkilediğini” belirtti.”

Sanatçının tasarımları Art Nouveau’nun gelişimi için özellikle önemliydi. Beardsley’i not alan diğer bazı önemli sanatçılar Wassily Kandinsky, Pablo Picasso ve Charles Rennie Mackintosh gibi Glasgow Okulu sanatçılarıdır. Beardsley’in tasarımlarının teatral güzelliği, 1921’de Hollywood’un Salomé yapımında ve Leon Bakst’ın Bale Russes setlerinde kullanıldı.

Beardsley’nin çalışmaları, özellikle 1960’larda Heinz Edelmann’ın Beatles’ın Sarı Denizaltı filmi için yaptığı çizgi filmlerde Art Nouveau canlanmalarında düzenli olarak yeniden takdir edildi.

Ayrıca Beatles Sgt Pepper albümündeki kolajda yer aldı ve bu da müzik grubu üzerinde önemli bir etkisi olduğunu gösteriyor. Beardsley’nin çalışmaları bugün izleyicileri şok etmeye devam ediyor. Daha yakın zamanlarda, 2007’de Beardsley’in Myrrhina’yı Lysistrata’dan çiftleşmeye çağıran Cinesias’ı, 18 yaş ve üstü izleyicilerle sınırlı erişime sahip Londra Barbican’da sergilendi.