Alice Neel Kimdir ?

Alice Neel Biyografi 

AMERİKALI RESSAM

Doğum: 28 Ocak 1900 – Merion Meydanı, Pensilvanya

Ölüm: 13 Ekim 1984 – New York, NY

Alice Neel’in Biyografisi

Alice Hartley Neel, renkli bir Amerikan ailesinde doğdu.Babası George Washington Neel, Pennsylvania Demiryolları’nda muhasebeciydi ve buharlı gemi sahipleri ve opera şarkıcılarından oluşan bir klandan geliyordu.Annesi Alice Concross Hartley, Bağımsızlık Bildirgesi’ni imzalayanların soyundan geliyordu.Genç Alice, üç erkek ve bir kız kardeşi olan beş çocuğun dördüncüsüydü.En büyük erkek kardeşi Hartley, o doğduktan kısa bir süre sonra difteriden öldü.Sekiz yaşındaydı. Birkaç ay sonra, Neel’in ailesi Philadelphia’dan kısa bir mesafedeki küçük Colwyn kasabasına taşındı ve burada ilkokul ve liseye gitti.

1918’de liseden mezun olduktan sonra, Neel Kamu Hizmeti sınavına girdi ve ailesine destek olmak için Ordu’da sekreterlik işini kabul etti. Philadelphia’daki Endüstriyel Sanat Okulu’nda akşam dersleri alarak sanat tutkusunun peşinden giderken orada üç yıl çalıştı.Neel’in ailesi onun profesyonel hırslarını anlamadı.Annesi bir keresinde ona, “Dünyada ne yapmayı umduğunu bilmiyorum,” demişti, “sen sadece bir kızsın.”

Neel, bursların yardımıyla ve sekreter olarak yaptığı işten kendi birikimiyle, 1921’de Philadelphia Kadınlar için Tasarım Okulu’ndaki Güzel Sanatlar programına öğrenci olarak kaydoldu. Orada, Henry Snell’den manzara resmi ve Rae Sloan Bredin’den hayat çizimi ve portre çalıştı.Parlak bir öğrenci olan Neel, portreleri için birçok ödül kazandı ve bu, hayatı boyunca odak noktası olmaya devam edecek.1924’te Pennsylvania Güzel Sanatlar Akademisi tarafından pitoresk Chester Springs köyünde düzenlenen bir yaz programına katıldı.Orada, programda zengin bir Kübalı olan Carlos Enriquez ile tanıştı ve aşık oldu.

Enriquez ile evlilik, Neel’in hayatında yıkıcı bir dönemin başlangıcı oldu.Çift Haziran 1925’te Colwyn’de evlendi ve birkaç ay sonra Havana’ya taşındılar. Ertesi yıl ilk sergisini açtı ve daha bebekken ölen ilk çocuğu Santillana’yı doğurdu.Neel’in ağabeyi üzerinde hak iddia eden aynı hastalıktı.Çift, Küba ve ABD arasında gidip geldi ve sonunda Manhattan’ın Yukarı Batı Yakası’na yerleşti.Kasım 1928’de başka bir kızı Isabetta vardı ve 1930’da Paris’e taşınmayı planladılar.Bunun yerine, Enriquez aniden ve beklenmedik bir şekilde Paris’e taşındı, Isabetta’yı yanına aldı ve yürümeye başlayan çocuğu ailesiyle birlikte Avrupa’da bıraktı.Neel, sonraki aylarda sinir krizi geçirdi, kısa bir süre hastaneye kaldırıldı ve daha sonra Enriquez’i bulmaya gitti.Evliliğin kurtarılamaz olduğu ortaya çıkınca, Neel ailesinin mutfağındaki fırını kullanarak intihara teşebbüs etti ve tekrar hastaneye kaldırıldı.Neel asla boşanmadı, ama kocasından uzak kaldı ve kızıyla hayatının geri kalanında sadece ender durumlarda görüşecekti.

Neel New York’ta yaşamaya ve çalışmaya devam etti ve 1933’te Bayındırlık Amerika Projesi’nden ( Başkan Franklin Roosevelt’in Yeni Anlaşması kapsamında yürürlüğe giren İş İlerleme İdaresi (WPA) girişimlerinden biri) fon aldı.Depresyon sırasında Neel, solcu siyasi nedenlerle aktivist oldu.WPA, 1943’e kadar  finansmanında periyodik kesintilerle de olsa resmini destekledi, ardından on yılın geri kalanında iki yakasını bir araya getirmek için mücadele etti.Sadece bir sergiye katıldı ve çalışmalarına pazar bulmakta zorlandı.1944’te, Long Island’daki bir hurdacıya kilosu dört sente satılan kendi resimlerinden bazılarını bile geri aldı.

Neel  yeniden evlenmedi, ancak 1930’larda başlayan bir dizi romantik ilişki yaşadı.1939’da gece kulübü şarkıcısı Jose Santiago Negron’dan Richard adında başka bir çocuğu oldu. Yirmi yılı aşkın süredir devam eden bu ilişkilerin en kalıcısı, fotoğrafçı ve belgesel yapımcısı Sam Brody ile oldu. Brody ve Neel’in 1941’de Richard’la birlikte büyüttükleri Hartley adında başka bir oğulları oldu.Genel olarak, Neel’in ortakları onun yaratıcı çabalarını desteklemiyordu ve biri aktif olarak yıkıcıydı.Kenneth Doolittle, ilişkileri kötüye gittiğinde kıskanç bir öfkeyle üç yüz çizimini ve elli yağlı boya tablosunu yok etti.

1950’lerde ve 1960’larda Neel, New York’ta Soyut Dışavurumculuğun yükselişini gördü , ancak kararlı bir şekilde temsil çalışmalarına bağlı kaldı. Sadece bohemler ve diğer sanatçılarla değil, gerçek insanlarla kusurlarla ve her şeyle ilgilendi.1950’lerdeki portreleri, New York’un İspanyol Harlem’indeki arkadaşlarının ve komşularının karakterini dikkatli, dışavurumcu ayrıntılarla yakalamaya çalıştı. Çalışmasının bu boyutu, sanatçının sol eğilimli nedenlere olan bağlılığını yansıtıyor.Önde gelen komünist yazar Mike Gold, New York’ta geniş bir yaşam kesiti göstererek insan deneklerinin çeşitliliğindeki değeri fark etti ve Neel’in çalışmalarının çeşitli sergilerinin düzenlenmesine yardımcı oldu.

Kariyerinin yaklaşık otuz yılında, Neel sonunda uzun zamandır hak ettiği takdiri almaya başladı.Sanatçıya göre, çalışmaları “50’lerin sonlarında anlaşılmaya başladı, ondan önce insanlar için çok zordu.” Yapmak istediği sanat türü konusunda kararlı olmasına rağmen, her zaman yeni fikirlere açıktı. 1959’da Jack Kerouac’ın yazdığı bir oyundan uyarlanan Beat filmi Pull My Daisy’de Allen Ginsberg ve Larry Rivers ile birlikte rol aldı.1960 baharında, şair, sanat eleştirmeni ve MoMa küratörü Frank O’Hara’yı beş oturum boyunca boyadı ve biri gurur verici, diğeri şok edici derecede eleştirel olan iki portre üretti.Resimler iyi karşılandı ve ARTnews ve New York Times’ın dikkatini çekti.Bu, Neel’in ticari başarısının başlangıcı oldu.

1960’ların sonlarına doğru, kadın hakları hareketinin ivmesi Neel’in çalışmalarına olan ilginin artmasına yol açtı.Neel feminist bir ikondu, ancak profesyonel yaşamına feministlerin desteğiyle ve desteği olmadan her zaman yaklaştığı kalıcı pragmatizm aşağıdaki örnekle gösterilmektedir.1970’de genç feminist aktivist Kate Millett’i boyamak için görevlendirildi.

Millett portre için oturmayı reddetti (sorunu Neel’de değil, Time’daydı .dergisi, desteklemediği bir ana yayındır). Bu protesto eyleminden etkilenmeyen Neel, kaşlarını çatan bir fotoğrafa dayanarak yine de onu boyadı. Portre görevi tamamladı ve düzen karşıtı eylemcinin öfkesinin hakkını verdi.

Büyük ölçüde sanat tarihine feminist müdahale nedeniyle, 1970’lerde Neel, büyük bir Amerikan sanatçısı olarak geniş çapta tanındı.1974’te Whitney’de büyük bir retrospektifin konusuydu.

Başkan Carter, 1979’da sanata bir kadın olarak katkılarından dolayı ona bir ödül verdi.1981’de çalışmalarının büyük bir sergisi için Moskova’ya gitti ve tarafından onurlandırıldı.1982’de New York Belediye Başkanı Ed Koch önde gelen müzelerde, sanat okullarında ve üniversitelerde konferanslar verdi ve panel tartışmalarına katıldı ve Vietnam Savaşı’nı aktif olarak protesto etti.Oğlu Hartley ve karısı, Vermont kırsalındaki mülklerinde Neel’in sık ziyaretleri sırasında kullanması için bir stüdyo inşa ettiler ve kişisel hayatı dolu olmaya devam etti.Birkaç kez büyükanne oldu ve eski sevgilisi John Rothschild,​​​​​Yaratıcı enerjileri sınırsız gibi görünse de, Neel 1980’de birkaç kez bayıldı ve kendisine bir kalp pili verildi.Cihazı kontrol etmek için yapılan rutin bir randevu sırasında doktorlar gelişmiş, ameliyat edilemez kolon kanseri keşfettiler.Sağlığının bozulmasına rağmen, çocukları ve torunlarıyla vakit geçirmek için resim yapmaya ve Vermont’u ziyaret etmeye devam etti.1984’te Tonight Show’da göründü ve sunucu Johnny Carson’ın onu ziyarete gelip bir portre için oturması konusunda ısrar etti.Aynı yıl New York’taki dairesinde ailesi ve arkadaşlarıyla çevrili olarak öldü.Allen Ginsberg, Whitney’deki bir anma töreninde onun için orijinal bir şiir besteledi ve okudu.Kendi kuşağının çalışmalarının büyük bir retrospektifini görmek için yaşayan birkaç kadın sanatçıdan biriydi. Alice Neel, Vermont’taki stüdyosunun yanına gömüldü.

Vincent van Gogh , Edvard Munch ve Kathe Kollwitz, Neel’in yüzeyin altındaki psişik derinliği resmetme konusundaki ilgisinin stilistik öncüleri olarak akla geliyor.Boyanmış portrelerin hâlâ esas olarak üst sınıf için olduğu bir dünyada, Neel’in çeşitli ırksal, kültürel ve sosyo-ekonomik geçmişlerden Amerikan halkının geniş bir kesitini temsil etme ısrarı, onun siyasi inançlarına sıkı sıkıya bağlıydı ve hatırlıyor.Diego Rivera’nın sadık radikalizmi ve Aaron Douglas’tan Archibald Motley’e kadar Harlem Rönesansının Amerikalı sanatçıları . Zamanın ve mekanın ayrıntılarına olan ilgisi onu Gordon Parks, Berenice Abbott, Dorothea Lange gibi belgesel fotoğrafçılarıyla aynı hizaya getiriyor.ve hepsi WPA için Neel ile aşağı yukarı aynı zamanda çalışmış olan Helen Levitt’ti.

Nadiren Neo-Ekspresyonizm ile hizalanmış olsa da , Neel’in şekle dönüşü, duygusal fırça çalışması ve insan psikolojisine nüfuz eden içgörüsü, hareketi zamanının birkaç on yıl öncesinden tahmin ediyor.Neel’in günümüz sanatı üzerindeki geniş etkisi, Chuck Close’dan Lucian Freud’a kadar önde gelen portre ressamlarının çalışmalarında açıkça görülmektedir . Elizabeth Peyton’ın toplumun geniş bir kesitine yönelik eklektik, eşitlikçi odağı ve Güney Afrikalı sanatçı Marlene Dumas’ın politik ve sosyal meselelere yönelik korkusuz görüşü Neel’e çok şey borçludur.Sayısız diğer ressam, çalışmalarından değerli dersler aldı.

Son olarak, Neel’in en geniş konu yelpazesini yakından inceleyerek insanlığı incelemek için ömür boyu süren projesi, internet çağında fotoğrafçıları ve belgeselcileri bilgilendiriyor.New Yorkluların insanlık durumuna olan ilgisi, onları nerede bulursa bulsun, devam eden New York İnsanları (HONY) projesiyle yakından ilişkilidir.