Alan Sonfist Kimdir?

Alan Sonfist Biyografi 

AMERİKAN ARAZİ SANATÇISI

Doğum: 26 Mart 1946 – Bronx, New York

Alan Sonfist’in Biyografisi

1946’da New York City’nin Bronx semtinde doğan Alan Sonfist, zamanının olduğu kadar yerinin de bir ürünüdür. Bronx, İkinci Dünya Savaşı’nı takip eden yıllarda muazzam değişiklikler geçirdi. Bir zamanlar yukarı doğru hareket eden işçi sınıfı aileleri için bir hedef olan, Sonfist’in çocukluğuna gelindiğinde bölge çete şiddeti ve genel bir ekonomik gerileme dönemi içindedir.

1970’lere gelindiğinde, Bronx ulusal sözlüğe “Bronx yanıyor” ifadesi 20. yüzyılın sonlarında kentsel yıkım ve çürümenin kısaltması olduğunda girdi . Gerçekten de, yangınlar tüm şehir bloklarını harap ederken Bronx’un bazı kısımları yanıyordu.

Somut ve şiddetin ortasında, Sonfist, annesinin ve babasının onu oynamaya götüreceği, evinin yakınındaki sömürge öncesi ormandaki eski bir yamada, sanatının orijinal ilham kaynağı olarak bahsettiği sığınak buldu.Bu baldıran otu ormanında doğayla bir bağ kurdu, bazen okuldan kaçarak tohum, yaprak ve kaya topladı, bazen de geyik ve tilki gördü. Hayatının sonraki dönemlerine ait çizimler, o çok küçükken ebeveynlerinin onu yerleştirdiğini hatırladığı içi boş ağaç gövdesini tasvir ediyor.Bronx Hayvanat Bahçesi ve Bronx Botanik Bahçelerini keşfettikçe, doğal dünyanın bu nadir kalıntılarına olan yakınlığı derinleşti.Annesiyle birlikte şehrin birçok müzesine yaptığı geziler, kendisini 19. yüzyılın resimlerine eşit derecede çekici bulduğu için doğaya olan hayranlığını pekiştirdi.Hudson Nehri Okulu , Thomas Cole ve Asher Durand’ın manzaraları ve Amerikan Doğa Tarihi Müzesi’nde sergilenen tahnit edilmiş hayvanlar ve boyalı dioramalar.

Sonfist lisede sanat eğitimi almış olsa da özellikle Sanat Öğrencileri Birliği’nde  sanatı uygun bir kariyer olarak görmedi. Bunun yerine, mezun olduktan sonra, bitkilere ve büyüyen şeylere olan ilgisini sürdürmek için Illinois’deki bir tarım okuluna kaydoldu.Ancak bu deneyim derinden hayal kırıklığı yarattı. Bitkilerden çok parayla ilgilenen, yalnızca arazi satın almak ve kiralamakla ilgilenen ticari bir girişim olarak gördüğü çiftçilik işi onu erteledi. Bu “kriz” onu sanat derslerine geri dönmeye teşvik etti.Ayrıca, daha sonra doğrudan temasa geçip üzerinde çalıştığı Gestalt psikoloğu Hoyt L. Sherman’ın yazılarıyla tesadüfen karşılaşması, onu, doğanın temsilinden ağaç çizimlerinden – uzaklaştıkça, sanata yaklaşımını daha genel olarak yeniden düşünmeye sevk etti.Örneğin doğal unsurları ve süreçleri kendi içinde sanatsal bir dil olarak sunmak.Bu değişim, 60’ların sonlarında ve 70’lerin başlarında, kristal oluşumların cam ve pleksiglas kaplarının, mikroorganizmaların desenlerinin ve yaprakların buruşup öleceği kağıt/yaprak kombinasyonlarının sergilenmesini içeren Sonfist için yepyeni bir uygulama alanı açtı.Bu eserler, çağdaşlarının çoğu gibi, onun devamı niteliğindeydi.Tam olarak neyin bir sanat eseri oluşturduğuna dair Neo Dada meydan okuması oldu.Sonfist , 1970 yılında Soho’daki Palley Reese Galerisi’ndeki ilk kişisel sergisi vesilesiyle New York Times’taki bir röportajda bu zorluğa değindi ve Dada sanatçısı Marcel Duchamp’ın “İnsan yapımı nesnelerin sanat eserleri olduğunu iddia etti. Ben doğal fenomenler iddia ediyorum.”

Sonfist’in 1965 yazında tarım okulundan sonra Doğu Sahili’ne dönüşü, halk tarafından tanınma ve başarı dönemine işaret etti ve onu Çevresel Sanat hareketi içinde önemli bir ses olarak kurdu.O sırada sadece 19 olmasına rağmen, Sonfist en iyi bilinen eseri olan Time Landscape’i tasarladı.(1978 yılına kadar tamamlanmamış olsa da). Sonfist, çocukken Bronx Hayvanat Bahçesi’ndeki hayvan kafeslerine gizlice girdiği zamanki cesaretle belediye başkanına, Modern Sanat Müzesi’ne, Metropolitan Sanat Müzesi’ne ve New York Şehri Parklar Departmanına halka açık bir park planlarıyla yaklaştı.Bölgeye kolonyal gelişinden önce gelen yerli türlerle ekilecek.O sırada bunu gerçekleştirmek için çok genç olduğu söylenmesine rağmen, Sonfist yine de projenin tamamlanmasını 13 yıl sonra 1978’de gördü.Sadece başka bir şehir parkı gibi görünebilir, aslında bir insan olayını veya figürlerini (çevresindeki sokaklara isim verenler gibi) değil, geçmişi anarak, kamusal anıtın büyük bir yeniden düşünülmesini işaret eder. Peyzajın daha önceki bir sömürge öncesi evresinde hatırlandığı ve deneyimlendiği gibi oldu.

Sonfist, New York City sanat sahnesinde, Kavramsal sanat , Performans sanatı , mekana özgü sanat ve zamanın geleneksel anlayışlarını bozan birçok ilkeyi özümseyerek adından söz ettirirken, aynı zamanda deneyimlemekteydi.En derinden çocukluk mahallesinin kaybı.1970’lerde Bronx’a döndüğünde, bunun “İkinci Dünya Savaşı’na benzediğini” belirtti. Ailesi şimdi Queens’e yerleştiğinden, evini ve stüdyosunu Manhattan’daki Mulberry Caddesi’ne taşıdı.

1972’de Sonfist, Panama’daki uzak bir ormanda üç hafta geçirdi ve bir Eciton hamatum kolonisini takip etti ve topladı, bir ordu karınca türü, New York’taki Automaton House’da düzenlenecek olan “Ordu Karıncaları: Desenler ve Yapılar” sergisi için hazırladı.Karıncalar canlı olarak sergilenecek ve izleyicilerin 16 x 24 fitlik kumla dolu bir muhafaza içinde yiyecek ararken karmaşık hareketlerini ve kalıplarını gözlemlemelerine izin verecekti.Ancak Panama gezisinin sonuna doğru Sonfist bir uçurumdan düştü ve neredeyse ölüyordu.Sergiye gelebilmiş olmasına rağmen, aldığı yaralardan kısa bir süre sonra bayıldı ve 1972’nin geri kalanını ve 1973’e kadar Karayip adası St. Croix’de nekahat ederek geçirdi.İyileşme sürecinin bir parçası olarak (çocukken yaptığı gibi) çeşitli hayvanların hareketlerini taklit etti ve sonuçları fotoğraflarla belgeledi.

Karınca kolonisinin ölümünden sıkıntı duyan Sonfist, dikkatini sahaya özgü projelere çevirerek, kendisini Land Art (veya Earthworks) hareketlerindeki Michael Heizer , Robert Smithson ve Walter de Maria’yı takip etti.Ancak Sonfist, bu sanatçıların genellikle büyük makineler, devasa yapılar ve dünyanın kendisinde derin işaretlemeler içeren anıtsal projelerine hiçbir zaman bağlı olmadı. Çalışmaları, bir yazarın belirttiği gibi, “Arazi Sanatı ve peyzaj mimarlığı arasındaki sınırda” çalışan, sürekli olarak peyzajın üretken ve onarıcı yönlerini vurgulayan bir kelime ve ölçekten yararlanır.Belirli bir alanla ilgili kendi araştırmalarına ve bölgesel uzmanların tavsiyelerine güvenmesi, projeleri için seçtiği sitelerin belirli tarihlerine olan ilgisinin göstergesidir. Bu geçmişleri katmanlara ayırarak, insanların doğal dünyanın geri kalanıyla paylaştığı kırılgan ve sürekli değişen ekosistemlerin geçmişi, bugünü ve geleceği hakkında karmaşık bir vizyon sunuyor.

Sonfist dünyanın her yerinde projeler üretse de New York’ta yaşamaya ve çalışmaya devam ediyor.Kendi büyürken yaşadığı deneyime açıkça gönderme yapan bir yorumda, “New York muhtemelen bu ülkedeki en etkileyici öğrenme deneyimlerinden birine sahip ve şehrin çeşitliliği bir kapı açıyor. Bunun benim için önemli olduğunu düşündüm.Herhangi bir yerde yaşayabilirdim ve her zaman taşınma seçeneğini düşünüyorum ve bu muhtemelen eninde sonunda olacak.”

Sonfist, çoğunlukla Land Art hareketinin öncüsü olarak tanımlansa da, çalışmaları ve yaratıcılığı birkaç on yıla, birden fazla harekete yayıldı ve aslında 1960’larda ekolojik farkındalığın ilk kıpırtıları ile çok daha acil anlayışımız arasında önemli bir köprüyü temsil ediyor.Bugün iklim değişikliğinin Sürekli olarak yeni fikirleri, yeni malzemeleri ve yeni süreçleri benimsemiş bir sanatçı olarak, mirasını sınırlamayı zorlaştıran kolay etiketlemeye meydan okuyor.

Sonfist, doğal ve kentsel tarihin kesiştiği bir yer olarak kamusal anıt kavramını genişletirken, belki de en iyi Vietnam Savaş Anıtı ile tanınan mimar/heykeltıraş Maya Lin’in müdahalelerini ve aynı zamanda daha yakın tarihli Hayalet Ormanı (2021 ) olarak görülebilir.Ayrıca Agnes Denes’in Wheatfield (1982). Yazıları ve devam eden deneyleri, her yeni nesil çağdaş sanatçıya, doğal peyzajı bir harikalar alanı ve bir yenilenme ve ıslah süreci olarak kavramanın bir yolunu sunar ve aynı zamanda doğal dünyayı korumak ve korumak için bir eylem çağrısı görevi görür.