Arturo Frondizi Kimdir ?

Eski Arjantin Devlet Başkanı

Doğum tarihi: 28 Ekim 1908, Paso de los Libres, Arjantin

Ölüm tarihi ve yeri: 18 Nisan 1995, Buenos Aires, Arjantin

Arturo Frondizi Biyografi

Arturo Frondizi (1908-1995), Arjantin Radikal partisinin lideri ve Peron’un düşüşünden sonra yasal olarak seçilen ilk Arjantin başkanıydı. Anayasal hükümeti yeniden kurmaya ve ulusal ekonomik kalkınmayı teşvik etmeye çalıştı.

İtalyan göçmen bir anne babanın 14 çocuğundan biri olan Arturo Frondizi, 28 Ekim 1908’de kuzeydoğudaki Corrientes eyaletindeki Paso de los Libres’te dünyaya geldi. Babası, ailesini ve işini Buenos Aires’e taşıyan bir yol ve köprü müteahhitiydi. Arturo, Buenos Aires Üniversitesi’nden hukuk diploması ile mezun oldu.

Bir öğrenci iken, Frondizi Marx’ın yazılarıyla ilgilenmeye başladı, ancak Komünist veya Sosyalist olmaktan kısa bir süre önce, onun yerine Radikal Sivil Birlik’e (UCR) veya Başkan Hipólito Irigoyen’in Eylül 1930’daki askeri darbede görevden alınmasından kısa bir süre önce Radikal partisine katıldı. Darbenin lideri General José Félix Uriburu’dan onur diploması almayı reddeden Frondizi, Irigoyen’in devrilmesine şiddetli muhalefetinden dolayı kısa bir süre hapse mahkum edildi.

Mezuniyetin ardından Frondizi avukatlık yaptı. Ayrıca hukuk ve ekonomi dersleri verdi ve yazar ve gazeteci olarak tanındı. Siyasi olarak, Frondizi, ekonomik ve sosyal reformlar için çağrıda bulunan ve geleneksel Radikal seçimlerden uzak durma politikasını destekleyen UCR’nin uzlaşmaz veya sol kanadında bir dereceye kadar öne çıktı.

1930’ların Muhafazakar yönetimi sırasında, Frondizi, seçim çekimserliği politikasının güçlü bir savunucusuydu, ancak 1943’te Muhafazakarların iktidarından alınmasından ve Uzlaşmaz’ın birkaç yıl sonra UCR’yi devralmasından sonra pozisyonunu tersine çevirdi.

Juan Peron’u iktidara getiren 1946 seçimlerinde Frondizi, 1948’de yeniden seçildiği Arjantin Temsilciler Meclisi’nde bir sandalye kazanarak ilk kez siyasi göreve aday oldu. 1951’de meslektaşı ve rakibi Ricardo Balbín tarafından yönetilen Radikal bilet.

Kongre üyesi olarak Frondizi, Perón’a muhalefetin lideriydi, ancak Perón’un sosyal ve ekonomik programının çoğunu destekledi. Marksizm’den güçlü bir şekilde etkilenen Frondizi, ekonomik milliyetçiliğe olan bağlılığıyla biliniyordu ve Perón’un Arjantin ekonomisindeki dış etkiyi azaltma politikasıyla oldukça uyumluydu. Ancak 1955’te, artan ekonomik zorluklarla karşı karşıya kalan ve yabancı yatırım sermayesine ihtiyaç duyan Perón, Arjantin’in petrol kaynaklarından yararlanmak için California Standard Oil Company ile bir sözleşme imzaladı. Frondizi daha sonra Perón’un en güçlü eleştirmenlerinden biri oldu.

Peron Eylül 1955’te devrildi ve General Eduardo Lonardi başkanlığındaki bir geçici hükümet kuruldu. Siyasi olarak, ülke şimdi Peronizmi siyaset sahnesinden tamamen ortadan kaldırmak isteyen güçlü bir Peronizm karşıtı unsur ile Perón’un hala sadık takipçileri arasında bölünmüştü. Peronistlerle uzlaşmayı tercih eden Lonardi, iki ay içinde, hükümeti Peronist partinin kapatılması da dahil olmak üzere sert bir Peronist karşıtı politika benimseyen ve daha az uzlaşmacı General Pedro E. Aramburu tarafından geçici başkan olarak değiştirildi. bir an önce seçime git.

1957 yılına gelindiğinde, siyasi ve ekonomik zorluklara rağmen, Aramburu hükümeti seçim yapma sözünü yerine getirdi ve Aramburu yönetiminin şiddetli bir eleştirmeni haline gelen Frondizi, önümüzdeki dönemde Radikal partinin cumhurbaşkanlığı adayı olarak adaylığı kazandı. seçimler. Ancak adaylığı UCR’de bir bölünmeye neden oldu ve bu da Uzlaşmaz Radikal Parti (UCRI) ve Halkların Radikal Partisi (UCRP) olmak üzere iki ayrı partinin kurulmasına yol açtı. Peronistlerin Arjantin’in siyasi hayatına yeniden entegre edilmesini savunan Frondizi, UCRI’nin tartışmasız lideri ve başkan adayı olurken, Ricardo Balbín, çeşitli fraksiyonlardan ve sempatik bireylerden oluşan UCRP’nin uzlaşmacı lideri ve başkan adayı oldu. Aramburu’ya Peronist karşıtı önlemlere ve Frondizi’ye karşı. Frondizi, partilerini meşruiyete kavuşturmak vaadiyle oylarını kullandığı Peronistlerin desteğiyle, sadece cumhurbaşkanlığını değil, ulusal kongrenin ve çekişmeli tüm il valiliklerinin kontrolünü de kazandı.

1 Mayıs 1958’de Arjantin başkanlığını devraldıktan sonra Frondizi, olumsuz bir ticaret dengesi ve şiddetli enflasyon da dahil olmak üzere bir dizi ciddi ekonomik sorunu devraldı. Bu sorunlar, daha önceki yazılarında ve konuşmalarında ana hatlarıyla belirtilen programı yürütmesini engelledi. Daha önceki anti-emperyalist açıklamalarına aldırmadan, Temmuz 1958’de Peron’u anımsatan bir eylemle Arjantin’in petrol kaynaklarının araştırılması için ABD ve Avrupalı şirketlere tavizler verdi. Bu, Arjantin’i petrol üretiminde kendi kendine yeterli hale getirme ve petrol ithalatı için yıllık 300 milyon dolarlık çıkışı engelleme çabasıydı. Ayrıca tarım reformu ve bağımsız endüstriyel kalkınma konusundaki fikirlerinden vazgeçmeye ve ülkenin ekonomik zorluklarını çözmek için dış yardım aramaya zorlandı. 1958 yılının Aralık ayında, Uluslararası Para Fonu (IMF) ile, yabancı yatırım ve dış kredi almanın bir koşulu olarak ülkeye bir mali kemer sıkma rejimi dayatan tartışmalı bir istikrar ve kalkınma programını yürürlüğe koyma konusunda anlaştı. Bunun ekonomiyi canlandıracağını ve Arjantin endüstrisini geliştireceğini umuyordu.

Frondizi’nin ekonomik programı, şehirli işçiler tarafından güçlü bir direnişle karşılaştı ve bir işçi huzursuzluğu patlamasıyla karşı karşıya kaldı. Orduyu düzeni sağlamaya çağırmak zorunda kalan Frondizi, hükümetini desteklemek için giderek orduya bağımlı hale geldi.

Frondizi’nin görev süresi, siyasi huzursuzluk ve tekrarlanan darbe girişimleriyle boğuştu. Görev süresi boyunca, Frondizi’nin ordu liderleriyle ilişkileri, büyük ölçüde Peronistlere yönelik politikasına karşı hoşnutsuzlukları nedeniyle gergindi. Peronist sempatizanı olduğundan şüphelenilen memurları hükümet görevlerinden uzaklaştırmaya defalarca zorladılar.

Mart 1962’de, Peronist partinin yasallığını geri getirme sözünü yerine getiren Frondizi, Peronistlerin 1955’ten beri ilk kez kongre ve yerel seçimlerde kendi adaylarını yönetmelerine izin verdi. Peronistler, Buenos Aires’in en önemli valiliği de dahil olmak üzere eyalet valiliklerinin çoğunluğunu ve Temsilciler Meclisi’ndeki mevcut koltukların yarısından fazlasını kazandılar. Silahlı kuvvetlerin liderleri, Peronistlerin seçim zaferini iptal etmek, liderlerini tutuklamak ve ordu tarafından adlandırılan bir koalisyon kabinesi oluşturmak için federal müdahale talep ederek hızla yanıt verdi. Frondizi, Peronistlerin kazandığı beş eyalete müdahale edecek ölçüde askeri baskıya boyun eğdi, ancak koalisyon hükümeti kurmak için diğer siyasi partilerden ihtiyaç duyduğu desteği alamadı.

Arjantin başkanlığından ayrıldıktan sonra Frondizi, 1964 yılında azınlık fraksiyonuyla Entegrasyon ve Kalkınma Hareketi’ni (MID) oluşturmak üzere ayrılıncaya kadar UCRI’da aktif bir rol oynamaya devam etti. Yeni partinin hedefleri, önceki siyasi entegrasyon ve ekonomik kalkınma programına dayanıyordu; Radikalizme yapılan tüm atıflar kaldırıldı. Frondizi ve takipçileri Perón ile bir ittifak sürdürdüler ve Perón’un iktidara kısa bir süre geri dönmesinin kapısını açan 1973 seçimlerinde Frondizi, Peronist cumhurbaşkanlığı adayı Hector Campora’yı destekledi.

Frondizi’nin kişisel karizması ve ekonomik kalkınma politikaları, ona Arjantin orta sektörünün profesyonel ve yönetimsel unsuru arasında bir taraftar kazandırdı ve Arjantin siyasetinde önemli bir figür olarak kaldı. Frondizi aynı zamanda bir entelektüel, yaygın olarak okunan ve kendini iyi ifade eden bir konuşmacı olarak saygı görüyordu. Arjantin siyaseti ve ekonomisi üzerine birkaç kitap yazdı. Bir zamanlar, Radikal partinin yeniden iktidara gelmesi durumunda ekonomi bakanı olarak atanabileceği düşünülüyordu. Kamu sorunları hakkında konuşmasına rağmen, Frondizi asla marjinal öne çıkmaktan başka bir şeye geri dönmedi.

Frondizi, 18 Nisan 1995’te Buenos Aires’te bir kalp rahatsızlığından öldü. 86 yaşındaydı. Karısı ve tek kızı daha önce öldü ve Frondizi hemen hayatta kalan kimse bırakmadı.