Arnold Gesell Kimdir ?

Psikolog

Doğum tarihi: 21 Haziran 1880, Alma, Wisconsin, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 29 Mayıs 1961, New Haven, Connecticut, ABD

Arnold Lucius Gesell Biyografi

Arnold Lucius Gesell (1880-1961), doğumdan ergenliğe kadar insan gelişimi süreci üzerine öncü araştırmaları, çocuk gelişiminin bilimsel araştırmalarında kalıcı bir iz bırakan Amerikalı bir psikolog ve çocuk doktoruydu.

Arnold Lucius Gesell, 21 Haziran 1880’de Alma, Wisconsin’de doğdu. Ailesi eğitime çok değer veriyordu ve Gesell hayatının başlarında öğretmen olmak istediğine karar verdi. 1903’te Wisconsin Üniversitesi’nden mezun oldu ve ardından bir lise öğretmeni ve müdür oldu ve ardından doktorasını aldığı Clark Üniversitesi’nde yüksek lisans okuluna girdi. Gesell, çocuk gelişimi üzerine araştırma yapmak için tıbbi bilgiye de ihtiyacı olduğuna inandığından, Yale’de tıp okudu ve 1915’te MD aldı. Kariyerinin başlarında Los Angeles Eyaletinde psikoloji ve çocuk hijyeni dersleri verdi. Normal okul.

Gesell, Yale’deki fakülteye 1911’de eğitimde yardımcı doçent olarak katıldı ve 1911’den 1948’e kadar Yale Çocuk Gelişimi Kliniği’ni kurdu ve yönetti. Yale Kliniği, o dönemde çocuk davranışlarının araştırılması için Amerika Birleşik Devletleri’nin odak merkezi haline geldi. 1948’den ölümüne kadar Gesell, New Haven, Connecticut’taki ünlü Gesell Çocuk Gelişimi Enstitüsü’nün direktörlüğünü yaptı ve Yale Kliniğinde başlatılan çalışmaya devam etti. Gesell, 29 Mayıs 1961’de New Haven’da öldü.

Gesell, çocuk gelişimi üzerine nicel bir çalışma yapan ilk kişilerden biriydi. İş arkadaşlarından Louise Bates Ames, çalışmalarını “zorlu” ve “kontrollü” olarak nitelendirdi. Kendi gözlem ve ölçüm yöntemlerini geliştiren Gesell, bebekler de dahil olmak üzere farklı yaşlardaki çocukların küpler, topaklar ve ziller gibi farklı uyaran nesnelere tepki verirken davranışlarını ve tepkilerini gözlemledi. 1926’dan sonra çocukları gözlemlemenin ana yolu olarak sinema kamerasını kullandı ve yaklaşık 12.000 çocuğu filme aldı.

Gesell’in ilk çalışması engelli çocuklara odaklanmıştı, ancak normal olmayanı anlamak için normal bebek ve çocuk gelişimini anlamanın gerekli olduğuna inanıyordu. Ayrıca Down sendromu, kretinizm ve serebral palsi okudu.

Gesell’in bebeklerin zihinsel gelişimi üzerindeki öncü çalışması, onu, çocukların zihinsel gelişiminin, fiziksel gelişimdeki düzenlilik türleriyle karşılaştırılabilir belirli düzenlilikleri takip ettiği sonucuna varmasına yol açtı. Çocukların zihinsel gelişimindeki kalıpları ve benzerlikleri belgeledi ve bireylerin tanımlanabilir bir dizi aşamadan geçtiğini iddia etti. Gesell’in çalışmasından sıklıkla, eğitime hazır olmada doğaya karşı yetiştirme konusundaki daha sonraki hararetli tartışmada zihinsel gelişimin önceden belirlenmiş doğal aşamalarına olan inancı desteklediğinden bahsedilir.

Gesell’in elde ettiği bazı veriler, Gesell Geliştirme Katsayısı veya DQ’yu hesaplamak için kullanılabilecek çizelgelere entegre edildi. Bir süre için DQ, küçük çocukların zekasının bir ölçüsü olarak yaygın olarak kullanıldı.

Daha sonra araştırmacılar, Gesell’in bazı bulguları hakkında sorular sordular. DQ artık kullanılmıyor ve bazıları Gesell’in sonuçlarının sınırlı sayıda vakaya ve bir New England kentindeki tüm beyaz, orta sınıf çocukların sınırlı bir örneğine dayandığını söylüyor. Diğerleri, büyümedeki bireysel farklılıklara ve çocuk davranışı üzerindeki kültürel etkilere çok az izin verdiğine inanıyor.

Bununla birlikte, Gesell’in Amerikan psikolojisi ve eğitimi ve çocuk yetiştirme uygulamaları üzerindeki yaygın etkisi hakkında hiçbir şüphe yoktur. Gesell bazen doğrudan ebeveynlerle konuşarak, katı kurallardan veya aşırı müsamahakarlıktan ziyade “akıllı rehberliği” savundu. Ayrıca evlat edinmedeki psikolojik faktörler ve erken doğumun zihinsel gelişim üzerindeki etkisi gibi soruları da ele aldı. Kitapları, gelişimin birbirini izleyen aşamalarında davranış normları verdi. 1940’larda ve 1950’lerde ebeveynler tarafından yaygın olarak okunan üç kitap şunlardı: Infant and Child in the Culture of Today (Francis L. Ilg, 1940 ile birlikte), The Child to Five to Five (Frances L. Ilg, 1946 ile birlikte) ve Youth: On ile On Altı Arasındaki Yıllar(Frances L. Ilg ve Louise Bates Ames, 1956 ile birlikte).