Arcangelo Corelli Kimdir ?

Müzisyen

Doğum tarihi: 17 Şubat 1653, Fusignano, İtalya

Ölüm tarihi ve yeri: 8 Ocak 1713, Roma, İtalya

Arcangelo Corelli (1653-1713), İtalyan besteci ve kemancıydı. Enstrümantal eserleri, geç barok dönemin oda müziği tarzını ve biçimini kurdu ve modern keman çalma okulunu kurdu.

Arcangelo Corelli Biyografi

Arcangelo Corelli, 17 Şubat 1653’te Fusignano’da doğdu. 13 yaşında, ana öğretmeninin Venedik’in yerlisi olan Leonardo Brugnol olduğu Bologna’ya gitti. Corelli, 1670’e kadar Bologna’da okudu ve ardından ünlü Accademia Filarmonica’ya girdi. 1671’de Roma’ya gitti ve burada Matteo Simonelli’nin yanında kompozisyon çalışmasını tamamladı. Corelli’nin Almanya’yı ziyaret ettiği söyleniyor ama bu kanıtlanamıyor.

1689’da, VIII. Bu konserler Corelli’nin “ustaların ustası” olarak yerleşmesine yardımcı oldu.

Corelli’nin müziği, her biri 12 kompozisyon içeren altı operada yayınlandı: Opus 1 (1681), 2 (1685), 3 (1689) ve 4 (1694) üçlü sonatlardır; Opus 5 (1700), keman ve continuo için solo sonatlar; ve Opus 6 (1714), yaylı çalgılar orkestrası için konçerto grossi.

Opus 1 ve 3’ün üçlü sonatları, org için figürlü bas ile kilise performansı ( da chiesa ) için tasarlanmıştı ve Opus 2 ve 4’ünkiler, klavsen ve/veya arklüt eşliğinde oda müziğiydi ( da camera ). Kilise sonatları genellikle soyuttur: yavaş-hızlı-yavaş-hızlı, ilk hızlı hareket fügaldir.Oda sonatları bir giriş ile başlar, ardından genellikle bir allemande, bir sarabande ve bir gigue gelir. Bir kilise sonatında zaman zaman bir gigue de kullanıldı.

Corelli’nin eserlerinin en etkilisi, Folia’yı içeren keman için Opus 5’iydi .varyasyonlar. Üçlü sonatlar gibi, 12 solo sonat da genellikle kilise ve oda sonatları arasında bölünür. Zamanın çoğu müziği için geçerli olduğu gibi, basılı sayfa bestecinin amacını yalnızca kısmen yansıtmaktadır; Bu sonatların icracısının, özellikle yavaş hareketlerde, ayrıntılı virtüöz süslemeleri doğaçlama yapması bekleniyordu. Corelli’nin 1716’da Amsterdam’da yayınlanan Opus 5’inin, bestecinin “oynayacağı” gibi yavaş hareketlere eklenen “zarafet”lerle yaptığı süslemeler hakkında çelişkili haberler var. Yüzyılda daha sonra Roger North bu lütufların gerçekliğine meydan okudu, ancak eşit derecede güvenilir bir otorite olan Johann Joachim Quantz yapmadı.

Corelli’nin taçlandıran başarısı, yaylı çalgılar orkestrası için konseri grossi olan Opus 6’dır. Bu grupta onun ünlü Noel Konçertosu (No. 8) bulunmaktadır. Bu konçerti grossi ölümünden sonraki yıla kadar yayınlanmamasına rağmen, Georg Muffat 1682’de Corelli’nin konçerti grossi’sini duyduğunu bildiriyor, bu da bu formun yaratıcısının Giuseppe Torelli değil kendisinin olduğuna inanmak için sebep verebilir. Opus bir kez daha hem kilise hem de oda eserlerini içermektedir. Concerti 1-8, concerti da chiesa’dır; 9-12 konçerto kameradır.

Müziğinin sakinliği ve asaleti ile ünlü olsa da Corelli, cesur bir armonik süspansiyon olan “Corelli çatışması” ile de tanınır. Performans tekniği açısından, müziği Alman çağdaşlarınınkinden daha az gelişmiştir. Alman keman okulunun o sıralarda İtalyan okulundan daha ileri düzeyde olduğu, Corelli’nin Nicolas Adam Strungk’un çaldığını duyduğunda, “Benim adım Arcangelo, ama siz haklı olarak Archidiavolo diyebilirsiniz” diye haykırdığı gerçeğinden varsayılabilir. Ancak Alman eserlerinden daha terbiyeli olmasına rağmen, müziği Fransa’ya ilk getirildiğinde oradaki kemancılar için çok zordu ve şarkıcılar tarafından seslendirildi. Bu, John Mainwaring’in (1760) George Frederick Handel’in Corelli’yi bulduğuna dair raporuyla çelişiyor gibi görünüyor. Ateşten yoksun bir şekilde çaldığını ve bir pasajın çalınmasını nasıl istediğini gösterdiğini, bunun üzerine Corelli, “Bu müzik Fransız tarzı, benim hiç deneyimim yok” dedi. Yine de Corelli’nin bir öğrencisi olan Francesco Geminiani, Corelli’nin Jean Baptiste Lully’den etkilendiğini bildirdi.

Modern nesnel çalma stili sayesinde Corelli’nin müziği bugün çok sakin geliyor; ancak, tutkulu oyunuyla dikkat çekti ve bir gözlemci, Corelli’nin o kadar etkilendiğini ve “gözbebeklerinin yuvarlandığını” söyledi. Modern, düzgün bir şekilde bağlanmış yay vuruşları nedeniyle, müziği organ gibi geliyor; ancak North, Corelli’nin kemanını “konuşturmaya” çalıştığını ve “Konuştuğunu duymuyor musun?” dediğini bildiriyor. Bugün bu etkiyi elde etmek için, her yay vuruşunun küçük bir yumuşaklıkla başlaması gerektiğini söyleyen North, Leopold Mozart ve diğerlerinin talimatlarını takip etmek gerekir.

Manfred F. Bukofzer (1947) Corelli’nin tarihsel konumunu çok iyi ifade ediyor: “Konçertonun gelişimindeki belirleyici adım, her ikisi de son dönem Bolonya ekolü ile yakından ilişkili olan Corelli ve Torelli tarafından atıldı. Corelli, Enstrümantal müzik alanında tonalite. Eserleri, geç barok müziğin dönemini hayırlı bir şekilde başlatır.” Corelli, 8 Ocak 1713’te Roma’da öldü.