Antonio Narino Kimdir ?

Siyasetçi

Doğum tarihi: 9 Nisan 1765, Bogota, Kolombiya

Ölüm tarihi ve yeri: 13 Aralık 1823, Villa de Leyva, Kolombiya

Antonio Narino Biyografi

Antonio Narino (1765-1823), Kolombiyalı bir vatansever ve Latin Amerika’da insan hakları savunucusuydu. Kolombiya, eyaletlerinden birini onuruna atadı.

9 Nisan 1765’te Bogota’da varlıklı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Antonio Nariño, felsefe ve hukuk okuduğu ünlü bir okulda eğitim gördü. Bu yıllarda, New Granada genel valiliğinin başkenti olan Bogota, özellikle doğa bilimleri, edebiyat ve politik düşünce alanlarında Avrupa kültüründen güçlü bir şekilde etkilendi. Hevesli bir okuyucu olan Narino, etrafında fikirlerini paylaşan bir grup cana yakın arkadaş topladı. Halkın güvendiği çeşitli pozisyonlarda bulundu ve kendisine rahat bir yaşam sağlayan kazançlı bir ticaret olan kakao, tütün ve kinin ihracı ile uğraştı.

Fransız Devrimi’nin patlak vermesi Narino’nun zihnini ateşe verdi. İnsan Hakları Beyannamesi’ni tercüme etti ve belgeyi kendi evinde bastırdı (1794). Dinamitle de uğraşmış olabilir. İsyan etmekle suçlandı, ülkenin en yüksek mahkemesi tarafından mahkum edildi ve Afrika’da 10 yıl hapis, kalıcı sürgün ve mülküne el konulmasına mahkum edildi (1795).

Narino, kendisini tutsak edenlerden Cadiz’de kaçtı ve Paris’e kaçtı ve burada Devrimci Fransa’nın yeni yasalarını incelemeye başladı. Merkezi hükümet inancına dönüşerek, İngilizlerin anavatanının kurtuluşuyla ilgilenebileceğini umarak İngiltere’ye gitti. Başarısız oldu ve sonunda Bogota’ya geri döndü. Ülkede ikamet etmesine ve kişisel varlıklarını yönetmesine izin verildi.

Latin Amerika devriminin patlak vermesi Nariño’nun bir kez daha tutuklanmasına neden oldu (1809-1810). Kötü şöhretli Cartagena hapishanesinde tutuldu ve adi bir suçlu gibi muamele gördü. Devrimin ilerleyişi sırasında serbest kalarak New Granada’yı temellerinden sarsan mücadelenin ön saflarına adım attı. En az üç “egemen devlet” ortaya çıktı ve bunlardan biri başkan olarak Narino’yu seçti.

Kısa süre sonra çeşitli hizipler arasında iç savaş patlak verdi, çekişme, Güney Amerika’nın karakteristik bir sorunu olan federalizm ile merkeziyetçilik sorununa odaklandı. Sadık bir merkezci olan Nariño, asi güney eyaletlerini zorla boyun eğdirme girişiminde başarısız oldu. Federalistlerin muhalefetiyle ve ayrıca İspanya’ya sadık kalan kralcıların direnişiyle bir araya geldi. 1814’te yine Cadiz’de 4 yıl hücre hapsinde tutuldu.

Nariño’nun hapsedilmesi kılık değiştirmiş bir lütuf olabilir. Bogota’da, muhtemelen 1816’da şehri yeniden fethettikleri zaman İspanyollar tarafından vurulacaktı. 1820’de VII. Bu, Simón Bolívar’ın Kolombiya olarak adlandırılacak bir Andlar cumhuriyeti yaratma girişiminin yılıydı. Aynı zamanda, bir kurucu meclisin yeni devlet için bir anayasa taslağı hazırlamak üzere Cucuta’da toplandığı yıldı. Nariño milletvekillerine katıldı ve geçici başkan yardımcısı seçildi, ancak kısa süre sonra sağlık nedenleriyle görevinden ayrıldı. Düşmanları, memleketi Cundinamarca’dan senatör seçilemeyeceğine karar verdiler ve onu kamu fonlarını kötüye kullanmak, korkaklık ve hatta ihanetle suçladılar. Müthiş bir savunma yaptı ama nankörlüğün birikimi, zaten zayıflamış bir yapıya öldürücü darbeyi indirdi. 13 Aralık 1823’te Leiva’da öldü.

Kendi neslinden pek çok kişi gibi, Narino da güneş ışığı ve gölge arasında duran bir alacakaranlık figürüydü. Ve pek çoğu gibi, Bolivar’ın “Amerikalı şeylerin nankörlüğü” dediği şeye maruz bırakıldı.