Agostinho Neto Kimdir?

Eski Angola Cumhurbaşkanı

Doğum tarihi: 17 Eylül 1922, Kaxikane 

Ölüm tarihi ve yeri: 10 Eylül 1979, Moskova, Rusya

Antonio Agostinho Neto Biyografi

António Agostinho Neto (1922-1979), İkinci Dünya Savaşı’nın bitişini takip eden otuz yılda önde gelen bir Afrikalı entelektüel ve milliyetçiydi. Bir doktor ve şair, aynı zamanda Angola’daki silahlı mücadeleyi Portekiz sömürge yönetimine karşı yöneten Angola’nın Kurtuluşu için Halk Hareketi’nin başkanı ve Angola Halk Cumhuriyeti’nin ilk başkanıydı.

Antonio Agostinho Neto, 17 Eylül 1922’de Angola’nın başkenti Luanda’nın iç kesimlerinde, Catete kasabası yakınlarında doğdu. Çocukken ailesi, babasının büyük bir Metodist kilisesinin papazı ve annesinin olduğu Luanda’da yaşıyordu. anaokulu öğretmeniydi. Ünlü Silva Correia Lisesi’nde ortaokul eğitimi alan birkaç Afrikalıdan biriydi. Neto sessiz, çekingen, yetkin ve iyi bir öğrenciydi. Okul kitaplarını ve malzemelerini Metodist piskoposun sekreteri olarak yarı zamanlı çalışarak satın aldı. İstediği gibi tıp okuyamayan Neto, 1944’ten 1947’ye kadar Luanda’da devlet sağlık hizmetlerinde çalışmaya gitti.

1947’de Agostinho Neto, Metodist kilisesinden tıbbi araştırmalar için önce Lizbon Üniversitesi’nde ve ardından Coimbra’da burs aldı. Diğer Afrikalı öğrencilerle birlikte Portekiz’deki Salazar diktatörlüğüne karşı aktif rol aldı. Dilekçe düzenlemek, gösterilere katılmak ve şiir yazmaktan üç kez tutuklandı ve hapsedildi. (Şiirleri, Portekiz sömürgeciliği altındaki Afrika yaşamının çetin koşullarını ve halkının özgürlük ve adalet özlemini yansıtıyordu.) Neto artık önde gelen bir Afrikalı entelektüel ve milliyetçi ve en ünlü uluslararası yazarlardan, sanatçılardan, yazarlardan ve sanatçılardan bazıları olarak biliniyordu. ve liberal politikacılar serbest bırakılması için dilekçe verdi ve güvence verdi. Hapis cezasıyla sekteye uğrayan tıp eğitimini 1958 yılında tamamladı.

Agostinho Neto, ayrıcalıklı ve güvenli bir yaşam sürmesini sağlayacak eğitime sahip birkaç Angolalıdan biriydi. Bunun yerine, Luanda’ya dönüşünde, yoksul ve geçmişleri ne olursa olsun tüm hastaları memnuniyetle karşıladığı bir tıbbi uygulama başlattı. Aynı zamanda yazmaya devam etti. Bir şiirinin bir satırı, Afrika milliyetçiliğinin zaferinin kaçınılmazlığına olan inancını “Yağmurları kimse durduramaz” sözleriyle dile getiriyordu.

Muayene odasında tekrar tutuklandığında, doktor olarak görevine yeni başlamıştı. Bu eylem, memleketinde bir gösteriye yol açtı. Portekiz askerlerinin kalabalığa ateş açması sonucu otuz kişi öldü ve çok sayıda kişi yaralandı. Portekizliler Neto’yu Yeşil Burun Adaları’na sürdüler ve daha sonra onu önce hapsedildiği ve ardından ev hapsinde tutulduğu Portekiz’e gönderdiler. 1962’de o ve karısı ve iki küçük çocuğu Fas’a kaçtı ve oradan Leopoldville’e (şimdi Kinshasa, Zaire) gitti.

Neto şimdi Angola milliyetçi liderlerinin en ünlüsüydü ve aynı yıl kurtuluş hareketi MPLA’nın (Angola’nın Kurtuluşu İçin Halk Hareketi) başkanı seçildi. Sonraki 12 yıl boyunca Neto, MPLA’nın Angola’daki silahlı mücadelesini Portekiz sömürge yönetimine karşı yönetti. Örgütüne destek toplamak için Avrupa, Sovyetler Birliği ve diğer Afrika ülkelerine gitti. 1960’larda şiirlerinin birkaç cildi yayınlandı. Bazıları İngilizce de dahil olmak üzere diğer dillere çevrildi ve yayınlandı. 1974’te Portekiz’de bir darbe Salazar diktatörlüğünü devirdi. MPLA’nın başkanı olarak Neto, Portekiz ve diğer Angola kurtuluş hareketleriyle Angola’nın bağımsızlığına yol açan müzakereleri başlattı.

11 Kasım 1975’te Neto, Angola Halk Cumhuriyeti’nin ilk cumhurbaşkanı olarak yemin etti. Eski bir sömürge imparatorluğunun kalıntıları üzerinde modern bir ulus devlet inşa etmenin sorunları çok büyüktü. Örneğin, okuma yazma bilmeme yüzde 85 civarındaydı; birçok eğitimli Portekizli ülkeyi terk etmişti; ve yabancı güçler tarafından desteklenen rakip kurtuluş hareketleri MPLA hükümetini tanımayı reddetti ve savaşı sürdürdü. Neto’nun halkına ve ülkesine karşı zorlayıcı görev duygusu, öğrencilik, doktorluk ve sürgünde lider olma yıllarında olduğu gibi onu motive etti. Kendi eğilimi entelektüel arayışlara ve özel hayata daha yatkındı, ancak Angola’ya ihtiyaç duyduğu güçlü liderliği vermeye devam etti. Sosyalist bir devlet inşa etmeye tamamen bağlı kalırken, hükümeti içinde ılımlı bir etki olarak hareket etti. Agostinho Neto, haklı olarak “modern Angola’nın babası” olarak adlandırıldı. 10 Eylül 1979’da kanserden ölümüyle işi yarıda kaldı.