Antoine Watteau Kimdir ?

Ressam

Doğum tarihi: 10 Ekim 1684, Valenciennes, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 18 Temmuz 1721, Nogent-sur-Marne, Fransa

Antoine Watteau’nun  Biyografisi

Fransız ressam Antoine Watteau (1684-1721), rokoko üslubunun Regency döneminin katalizörüydü. Ressamsı dili, nazik duygular ve nazik tavırlarla güçlü duyguların zarif bir kamuflajıdır.

Antoine Watteau, 10 Ekim 1684’te Valenciennes’de zengin bir kiremitçinin oğlu olarak doğdu. Antoine ikinci oğul olduğu için, ailesi onun yerel dini ressam JA Gerin ile eğitimine karşı çıkmadı. Yine de Watteau 18 yaşındayken babası çıraklığı için ödeme yapmayı reddetti ve genç Paris’e taşındı ve burada bayiler için resim kopyalamaya başladı.

1703’te Jean’in kuzeni, ressam Claude Gillot, İtalyan commedia dell’arte’nin temalarından esinlenen kostüm ve sahne dekorları tasarımcısı Claude Gillot ile tanışması muhtemelen gravür tüccarları Pierre ve Jean Mariette aracılığıyla oldu.

1697’den beri Fransa’dan kovulmuşlardı, ihtiyatsızca bir parodi olan La Fausse Prude’u sahnelediklerinde , Kral XIV. Louis’nin ikinci karısı Madame de Maintenon’a benziyordu. Bu dindar kadın, Kral üzerinde önemli bir etki yaptı ve sanatın doğal evrimini, daha önce büyük ölçüde küçük tür sahnelerin dekoratörü ve ressamı olan Watteau da dahil olmak üzere tüm Fransa’nın tatile gittiği 1715’teki ölümüne kadar erteledi.

Watteau, profesyonel bir rekabetin geliştiği 1707/1708 yılına kadar Gillot ile çalıştı ve Watteau yaklaşık iki yıl boyunca III.Claude Audran ile çalışmaya gitti. Audran harika bir dekoratördü ve Watteau’nun Kral için yaptığı bazı komisyonlara yardım ettiği biliniyor.

Audran sayesinde hızlı, esnek çizgisinde ve yapraklar, figürler ve yüz vurgularında tüylü fırça darbelerinde ustalaştı. Audran aynı zamanda, sanatı Watteau üzerinde derin bir etkisi olan Peter Paul Rubens’in Marie de Médicis’in yaşamının ünlü tablolarını içeren Lüksemburg Sarayı Medici Galerisi’nin küratörüydü.

Watteau, Kraliyet Akademisi’nin 1709’daki Prix de Rome yarışmasında ikinciliği kazandıktan sonra, kısa bir ziyaret için Valenciennes’e döndü ve ardından onunla birlikte Paris’e genç bir meslektaşı olan sanatçı Jean Baptiste Pater’i getirdi. üslup ve temalar, özellikle Watteau’nun bu dönemde resmettiği askeri konular. Watteau’nun o sırada yaptığı manzara ve figür eskizleri, daha sonra resimlerinde kendisine hizmet eden bir motifler repertuarı oluşturdu; keyfi kompozisyonları, doğayı doğrudan gözlemleme gerekliliğini engelledi.

1712’de Charles de La Fosse ve Antoine Coypel’in tavsiyesi üzerine Watteau akademinin ortak üyesi oldu. Sunum parçası, yalnızca bir gravürden bilinen Les Jaloux tablosuydu.La Fosse Watteau’yu, Watteau’yu 1715’te Titian, Domenico Campagnola, ve Paolo Veronese. Bu şaheserlerin yakından incelenmesi, Watteau’nun en dikkate değer temasına anında ilham verdi , Regency sırasında Paris sosyetesinin sahip olduğu kırsal yaşamın zevklerini temsil eden fetes galantesdi.

Watteau’nun Müzikal Partisi gibi, muhtemelen Crozat’ın Montmorency’deki parkta eğlenen arkadaşlarını temsil eden eserler, Accordée de köyü gibi önceki dönem eserlerinden daha az çalkantılı ve daha kibar olsa da, Rubens’in Aşk Bahçesi’nin çiçek açan şenliğini anımsatır.

Watteau’nun bu pastoral sahneleri, görgü ve giyimde gösterişli incelik ve görgü kuralları parfümü; Tek başına ağırbaşlı bir jest ve fizyonomik çekicilik, aşık olmanın ilk şokunu sonsuz çeşitlilikte kaydeden müstakbel genç aşıkların yaşadığı duygusal yoğunluğu ortaya koyuyor. Watteau’nun aşk duygularının gamında nüansa duyarlılığı, bu grup kompozisyonlarında belirgindir ve L’Indifferent gibi tek figürleri temsil eden eserlerde izole edilmiştir.Utangaç âşığın aşka âşık olduğunu söyler, her zaman dalgınlıkta ama görünüşte tatminden aciz birisidir.

1717’de Watteau akademinin bir üyesi oldu. Diploması, Cythera’ya Biniş idi (daha sonra bunun başka bir versiyonunu yaptı). Bu eser resmen fete galante, sanatçı ise fêtes galantes ressamı olarak nitelendirilmiştir.

Watteau’nun gergin ve sabırsız bir yapıya sahip olduğu söylense de, paraya kayıtsız, sanatına bağlı, sağlıkta hassas, emekli, kadınlara karşı sağduyulu ve her zaman birkaç sadık insanla çevrili olması dışında onun hakkında çok az şey biliniyor.

Çalıştığı konutun veya atölyenin sık sık değişmesi, belki de sadece mizacın huzursuzluğuna değil, aynı zamanda en değerli eserlerinden bazılarının bozulmasına neden olan düzensiz resim tekniklerinde belirgin olan bekarlık alışkanlıklarının dikkatsizliğine de atfedilebilir. 1711’de, yakın arkadaşı sanat simsarı Pierre Sirois ile Paris’te yaşadı ve burada Crozat’ta bulduğundan daha az sosyal bir ortam arayarak 1715/1716’da geri döndü. 1716 ve 1719 yılları arasında Watteau, başyapıtlarının çoğunu boyadığı Paris’te Nicolas Vleughels ile birlikte yaşadı.

Duyusal yüzleri ve hayali şapkaları olan çekici aktörler, sanki tanınmak için can atıyormuş gibi kışkırtıcı bir şekilde bakan siyahlar içinde sırıtan bir eşek tarafından binilen bir eşeğe takılarak kendilerini eğlendiriyorlar. Pagan tanrısı Pan, gözleri kapalı profilde bir herm figürü olarak temsil edilmektedir. Yüksek bir mevkide büyüyen oyuncuların önünde, eski bir Pagliacci gibi, tek başına ve gülünç olan diğer oyuncu Gilles beliriyor. Beyaz saten giyinmiş, kafası bir nimbus gibi yuvarlak bir şapkayla mavi gökyüzüne doğru açılmış Gilles, burada verilmeyen bir ipucunu sessizce bekliyor. Kohortlarının dünyası, ezici farkındalığının farkında değil. Gilles’in, aslında Watteau’nun bildiğini sadece eşek biliyor gibi görünüyor ve gözleri ciddi bir şekilde gözlemciyle buluşuyor.

1719’da Watteau, muhtemelen patronu ve arkadaşı olan ünlü doktor Richard Mead’e danışmak için Londra’ya gitti. Londra kışının sertliğinin Watteau’nun sağlığına zarar verdiği söyleniyor. Oradaki kısa ziyareti sırasında, tarzını aktaran Fransız kolonisinin sanatçılarıyla tanıştı; Böylece Watteau, İngiltere’deki 18. yüzyıl resminin gidişatını derinden etkiledi.

Watteau 1720’de Paris’e döndüğünde, Sirois’in damadı EF Gersaint’in yanına yerleşti ve onun için resim satıcısının dükkânının dışında asılı olan Enseigne de Gersaint olarak bilinen ünlü tabelayı boyadı. Bu çalışma, muhtemelen birkaç gün içinde gerçekleştirildiği ressamca kendiliğindenliği, küçültülmüş figür ölçeği ve Watteau’nun yaratmasına yardımcı olduğu modern stili simgeleyen tür gerçekçiliğinin zarif gayri resmiliği ile dikkat çekicidir. Artan sağlık sorunları nedeniyle, 18 Temmuz 1721’de öldüğü Nogent-sur-Marne’ye taşındı. Son çalışması, Kovalamaca Sırasında Dur, koordineli değil ve özellikle kötü durumda, şüphesiz sanatçının durumunun göstergesidir.

Watteau’nun 1704 ve 1721 yılları arasında yaptığı yaklaşık 300 resimden hiçbiri imzalanmamış veya tarihlendirilmemiş, bu da kronolojik bir gelişmenin kurulmasını tamamen varsayımsal kılıyor. Bu eserlerin çoğu 1721 ve 1735 yılları arasında Jean de Jullienne başkanlığında yapılmıştır.