Aleksandr Skryabin Kimdir ?

Besteci

Doğum tarihi: 6 Ocak 1872, Moskova, Rusya

Ölüm tarihi ve yeri: 14 Nisan 1915, Moskova, Rusya

Eğitim: Moscow P. I. Tchaikovsky Conservatory (1888–1892)

Aleksandr Skryabin’nin Biyografisi

Besteci ve piyanist Alexander Nikolayevich Scriabin (1871-1915), erken modern Rus müziği okulunun çarpıcı bir temsilcisiydi.Geç çalışmalarının romantik sembolizmi, çoğu zaman gerçek yeniliklerini gizler.

Alexander Scriabin 25 Aralık 1871’de Moskova’da doğdu.Müzik yeteneği erken yaşta fark edildi.Piyano eğitimi aldı ve 14 yaşında Alexander Taneev’den teori ve kompozisyon eğitimi aldı.Scriabin, 1888’de Moskova Konservatuarı’na girdi. Sınıf arkadaşlarından biri Sergei Rachmaninov’du.Scriabin 1892’de Altın Madalya ile mezun oldu.Bir piyanist olarak başarısı, erken dönem Chopin benzeri piyano bestelerinin değerinden daha ağır bastı ve bir icracı olarak yurtdışında görünmeye başladı.Moskova Konservatuarı’nda piyano öğretmenliği yaptığı 6 yıllık dönem (1897-1903) dışında, olgunluk yıllarının çoğunu Batı’da geçirdi, yaşama sevincinin neredeyse sanatı kadar dikkat çektiği yıllar.

Yüzyılın başlarından itibaren Scriabin hem tonal hem de biçimsel bağlarını bir kenara atmaya başladı.Genellikle ilki için övülür ve ikincisi için eleştirilir, ancak fenomenler birbirinden ayrılamaz. İstikrarlı ilerleme, sayısız kısa piyano parçasında (noktürnler, mazurkalar, etütler ve prelüdler) görülür ve son sonatlarda (No. 6-10, 1912-1913) ve dikkat çekici orkestra eserlerinde odaklanır.Üçüncü Senfoni ( İlahi Senfoni). Şiir; 1905), Dördüncü Senfoni ( Ecstasy Şiiri; 1907) ve Beşinci Senfoni ( Ateşin Şiiri veya Prometheus; 1910).

Tonaliteden uzaklaşan Scriabin, “mistik akor” da dahil olmak üzere, üst üste binen dörtlülerden akorlar geliştirdi. Biçimi düzensiz zaman dilimlerinde ele aldı.Bazı etütleri sadece saniyeler uzunluğundadır.Bu teknik ve dışavurumcu gelişmenin üzerini örtmek, bazı biyografi yazarlarının Scriabin’i deli gibi yargılamasına yol açan son derece kişisel, benmerkezci, ayrıntılı, yarı dindar bir mistisizmdi.Gerçekten de, Mystery adlı son, tamamlanmamış bir çalışma için eskizler müzikal açıdan anlamsız görünüyor.Binlerce duacı tarafından bir Tibet dağında bir “multimedya” etkinliği olarak gerçekleştirilecekti ve Scriabin’in hayalinde, dünyayı sona erdirmekti.

14 Nisan 1915’te Scriabin Moskova’da öldü.Sonunda meşrulaştırdığı ailesine çok az para kaldı ve diğerlerinin yanı sıra Rachmaninov da yardımlarıda geldi. Scriabin’in oğlu Julian, babasının olağanüstü bir kopyası gibiydi.O da 1919’da erken ve trajik bir şekilde öldü.

Scriabin, müzikal gelişimin ana akımından biraz uzak duruyor ve ne Rus ne de Batılı terimlerle sınıflandırılamaz görünüyor.Onun katkısı en iyi küçük piyano eserlerinde görülebilir.Oda müziği, opera ve çok az vokal müzik yazmadı, bu nedenle etkisi benzersiz bir şekilde sınırlıdır.Daha sonraki çalışmalarının yenilikçi karmaşıklığı ve mistisizmi, genç Sovyetler Birliği’nin ideologları tarafından takdir edilmedi ve bu da sınırlayıcı bir faktördü.Kendi neslinin çoğu gibi, modaya girip çıkıyor. Ancak mirası sınırlı olsa da kalıcı bir değere sahiptir.

Biyografi yazarları, Scriabin’in hayatındaki bazı müzik dışı duyumlara karşı ya çekingen bir şekilde savaşır ya da derin bir sevgiyle oyalanır. Ayık hesaplar, Arthur E. Hull (1916) ve Alfred Swan’ın (1923) hesaplarıdır.Leonid Sabaneev (1923) ve Faubion Bowers’ın (2 cilt, 1969) çalışmaları daha az ölçülüdür. Bowers kitabı tamamen doğru olmasa da alışılmadık derecede eğlencelidir.Scriabin üzerine yazılan bazı bölümler şunlardır; M. Montagu Nathan, Contemporary Russian Composers (1917); MD Calvocoressi ve Gerald Abraham, Rus Müziğinin Ustaları (1936); David Brook, Altı Büyük Rus Besteci (1946); ve William Austin, Music in the Twentieth Century (1966).