Albert Namatjira Kimdir ?

Doğum tarihi: 28 Temmuz 1902, Hermannsburg, Avustralya

Ölüm tarihi ve yeri: 8 Ağustos 1959, Alice Springs, Avustralya

Albert Namatjira Biyografi

Albert Namatjira (1902-1959), beyaz topluluktan ulusal beğeni alan ilk Avustralyalı Aborijin sanatçıydı.

Albert Namatjira, 1902 yılında dünyanın en zorlu ortamlarından biri olan Orta Avustralya çölünde doğdu. Ebeveynleri Aranda halkından Namatjira ve Ljukuta’ydı ve geleneklerine göre çocuk normalde kendisine verilen isimlerin önemini anlayacak ve grubun karmaşık sosyal yapısına inisiye olacak yaşa gelene kadar isimsiz kalacaktı.

Avustralya, Namatjira’nın doğumundan bir asırdan biraz daha uzun bir süre önce Avrupalılar tarafından işgal edilmişti ve bu işgalin hikayesi ülke genelinde benzerdi. Tarihleri ​​en az 40.000 yıl olan yerli halklar, baş belası olarak görüldü ve çok sayıda katledildi ya da koyun ve sığırların kısa sürede yerli oyunun yerini aldığı av alanlarından toplanıp taşındı. Aborijin ekonomik, sosyal ve kültürel yaşamının temelleri neredeyse yok edildi ve diğerleri gibi Namatjira ve Ljukuta da yerleşik bir topluluğun parçası oldular.Kendi durumlarında Alice Springs yakınlarındaki Hermannsburg’daki Lutheran misyonunda. Genç çift, dini eğitim aldı ve 1905 Noel Arifesinde vaftiz edildi. Hıristiyan geleneklerini kabul ederek, kabile isimlerini “Hıristiyan” olanlardan vazgeçtiler. Namatjira Jonathan oldu, Ljukuta Emelia oldu ve oğulları Albert vaftiz edildi. Misyonda Aborijin çocuklarına sadece bir isim verildi ve babasının “Uçan Beyaz Karınca” anlamına gelen totem adı olan “Namatjira” uzun yıllar unutuldu.

Aborijinler yüzeysel olarak Avrupalıların taleplerine uysalar da, geleneksel uygulamalar aşağı yukarı gizlice sürdürüldü ve Albert 13 yaşında ortadan kayboldu, aylarca bir daha görevde görülmedi. Kabile grubunun büyükleri tarafından uzak tören alanlarına götürüldü, burada talimat aldı ve erkekliğe inisiye edildi. 18 yaşındayken tekrar ortadan kayboldu, ancak bu sefer geleneksel akrabalık uyuşmazlığı nedeniyle kendisine yasaklanan çekici, zeki genç bir kadın olan İlkalita ile kaçmak için. Affedildikleri haberi kendilerine ulaşana kadar üç yıl uzakta kaldılar ve üç çocukları ile İlkalita’nın vaftiz edildiği ve Rubina adının değiştirildiği ve çocuklarına Enos, Oscar ve Maisie adının verildiği misyona geri dönebildiler.

1934’te Namatjira, misyonda sanatçılar Rex Battarbee ve John Gardner’ı ziyaret ederek sulu boya sergisi gördü. Üzerindeki etki ani ve kalıcıydı. Görsel güzelliği, rengi, ışığı ve atmosferi açısından ilk kez kendi ülkesinin algısını ondan sonra ortaya çıkardı. Daha önce toprağı mitolojisi ve ekonomik hayatta kalma kaynağı olarak anlamıştı. Battarbee’yi çalışırken izledi ve kendisinin de bu şekilde resim yapacağına karar verdi. Orta Avustralya çölünün insanları çok eski zamanlardan beri sanatçılardı ve sanat her zaman tören hayatlarının ayrılmaz bir parçası olmuştu. Corroboree’nin şarkıları ve dansları, hikaye anlatımı, vücut süslemeleri, kaya oymaları, Avrupalılar için ortaçağın büyük dini eserleri ne kadar önemliyse, çöl insanları için de soyut zemin desenleri o kadar önemliydi. Geleneksel çöl sanatı sembolikti ve çoğu kutsal ve gizliydi, anlamı kademeli bir ölçekte yalnızca inisiye olmuş insanlara açıklandı. Öfkeye ve hatta muhtemelen ölüme neden olmadan yeniden üretilemezdi.

Halkının mitolojisindeki sanat biçimlerine saygı duyan Namatjira’nın bunları ticari amaçlarla yeniden üretme niyeti yoktu. Battarbee’nin yöntemi ve konusu alternatif bir sanatsal çıkış vadediyordu ve sanatçının kendisine ders vermeyi teklif ettiği için Namatjira, Battarbee’nin bir sonraki ziyareti için onları deveyle bölgenin en güzel yerlerine götürecek bir güzergah planladı. 1936’da ikili sekiz haftalık bir resim turu yaptı.

Konsantrasyon gücü, keskin algısı ve ince işçiliği ile Namatjira usta bir öğrenciydi ve ertesi yıl kendi çalışmalarının bir sergisinde Battarbee, Namatjira’nın iyi karşılanan üç resmini gösterdi. Bu, 1938’de Namatjira’nın Melbourne Güzel Sanatlar Galerisi’ndeki ilk tek kişilik gösterisine yol açtı. Bu resimler “Albert Namatjira” imzasını taşıyan ilk resimlerdi ve üç gün içinde hepsi satıldı. Çoğu eleştirmen övgülerini yüksek sesle dile getirdi, ancak bu oybirliğiyle değildi. Bazıları, Namatjira’nın yalnızca merak değeri taşıdığını ve resimlerinin yalnızca öğretmeninin taklidi olduğunu öne sürdü. Bu karışık karşılama sonraki gösteriler için model haline geldi. Ancak ikinci sergisi yine tükendi ve bu sefer Adelaide Sanat Galerisi bir tane satın aldı. Aborijin bir sanatçının suluboya resmini satın alan ilk eyalet galerisi oldu. Namatjira için harika bir gelecek bekleniyordu.

Dünya Savaşı, Hermannsburg Misyonu da dahil olmak üzere Avustralya’daki tüm Alman halkı ve kuruluşları için güvenlik soruşturmaları getirdi. Birinci Dünya Savaşı hizmeti ve Hermannsburg ile uzun süreli ilişkisi nedeniyle, Rex Battarbee güvenlik görevlisi olarak atandı. Namatjira’nın tabloları, onları Orta Avustralya’da konuşlanmış Avustralyalı ve Amerikalı askerlere üretebildiği kadar hızlı satıyordu. Battarbee, diğer Aranda sanatçılarını tanıtmak için Aranda Sanat Grubunu kurdu ve Namatjira’nın işlerini yönetmeye yardımcı olmak için oluşturulan bir danışma grubunun başkanıydı. Standartlarını (ve fiyatlarını) yüksek tutmak için Namatjira’nın üretimini yılda yaklaşık 50 tabloyla sınırlamasına karar verildi.

1944’teki sergisi Namatjira’yı ulusal bir figür yaptı; “Who’s Who in Australia”ya dahil edilen ilk Aborijin kişi oldu ve onunla ilgili ilk kitap çıktı. 1945 sergisi Sidney’deki ilk sergisiydi. Acele edildi ve açılıştan birkaç dakika sonra tüm koleksiyon satın alındı. Alıcılar arasında Amerikan askerleri ve Amerikan, İngiliz ve Yeni Zelanda galerilerinden temsilciler vardı.

Çalışmalarının kopyaları popüler hale geldi ve Noel kartlarında ve takvimlerinde göründü. Başkentleri gezdi; portresi New South Wales Sanat Galerisi’nde asılıydı; İngiltere Kraliçesi ve diğer kraliyet ailesiyle tanıştı – ona ziyafet verildi. 1957’de vatandaşlığa kabul edildi. O zamana kadar, o zamanki diğer Aborijin halkı gibi, Namatjira da kanunen, bir vatandaşın normal haklarından mahrum bırakılan bir “devletin himayesi”ydi.

Statüsündeki değişiklik ona yasal olarak alkol içme hakkını verdi, ancak bunu diğer Aborjinlerle paylaşmama hakkı verdi. Bir Aborijin için bu düşünülemezdi, çünkü her şey akrabalarla paylaşılmalıydı. Kampı, genç bir kadının ölümüyle doruğa ulaşan düzenli sarhoşluk ve kavga sahnesi haline geldi. Namatjira, kızın ölümüyle sonuçlanan arbedeye karışmadı, ancak o zamanlar ceza gerektiren bir suç olan diğer Aborjinlere likör tedarik etmekle suçlandı.

Namatjira suçlu bulundu ve altı ay ağır çalışmaya mahkûm edildi. Yüksek mahkemeye yapılan temyiz başvurusu, Namatjira’nın şaşkın ve kırık bir adam olarak hizmet ettiği cezayı üç aya indirdi. Resim yapmayı bıraktı ve serbest bırakıldıktan sonraki dört ay içinde 1959’da öldü.

Şok olmuş bir ulus yas tuttu ve ardından ulusal vicdanın Avustralya Aborjinlere yönelik muamelesine ilişkin bir inceleme yapıldı. Kurumsallaşmış ırkçılık, çoğu Aborjin’i egemen toplumda önemli bir yer talep etmekten alıkoymuş ve bunu başaran ilk kişiyi başarıyla ortadan kaldırmıştı. Albert Namatjira, Avustralya toplumunun eşitsizliklerini vurgulayan ve böylece Aborijin halkı için vatandaşlık haklarına giden yolu açmaya yardımcı olan önemli bir sanatçı olarak hatırlanır.