Adolfo Perez Esquivel Kimdir ?

Doğum tarihi: 26 Kasım 1931 (90 yıl yaşında), Buenos Aires, Arjantin

Adolfo Perez Esquivel Biyografi

Arjantinli bir sanatçı olarak öne çıkan Adolfo Perez Esquivel (1931 doğumlu), Hıristiyan barışçılığına dayanan bir insan hakları aktivisti oldu ve 1980’de Nobel Barış Ödülü’ne layık görüldü.

Adolfo Perez Esquivel, İspanyol göçmenlerin oğlu olarak 26 Kasım 1931’de Arjantin’de doğdu. Annesi o küçük bir çocukken öldü ve bir kahve satıcısı olan babası sık sık iş için uzaklara gitti. Pérez Esquivel, esasen katıldığı Roma Katolik okullarını yöneten rahibeler ve rahipler tarafından yetiştirildi. Dindar bir Katolik olarak kaldı. Onun pasifist görüşleri, İncil’in mesajına olan bağlılığına ve 4. yüzyıl filozofu St. Augustine ve 20. yüzyıl Amerikalı keşiş Thomas Merton gibi Katolik düşünürleri okumasına dayanmaktadır. “Tanrı’nın sessizliğini, her birimizden ne istediğini dinlemek gerektiğine inanıyorum. Bir seçim yapmak gerekiyor. Benim görevim İncil’in mesajını taşımak ve kardeşlerimle birlikte derinden yaşamak, “dedi Amerika’ya. Sanatla ilgilenmek, 1956’da Buenos Aires Ulusal Güzel Sanatlar Okulu’ndan mezun oldu. Aynı yıl piyanist ve besteci Amanda Pérez ile evlendi. Çiftin üç oğlu doğduktan sonra kariyerini bıraktı. Başlangıçta politik olarak ilgisiz, bir heykeltıraş ve sanat profesörü olarak tanındı. Sanatına iki tema ilham verdi: Hint kültürleri ve annelik. Bu meşguliyetler, 1960’lar ve 1970’lerdeki iki gelişmenin onun tartışmasız varlığını değiştirmesinden sonra sonraki aktivizmini öngördü.

Arjantin ordusunun siyasete tekrar tekrar müdahale etmesiydi. 1970’lerin ortalarından itibaren generaller giderek artan bir şekilde aşırı baskıya yöneldiler ve bu da binlerce Arjantin vatandaşının “kaybolduğu” “Kirli Savaş”la sonuçlandı. Newsday’e göre emekli Korgeneral Adolfo Scilingo, 1976-83 askeri diktatörlüğü altında iki binden fazla siyasi tutuklunun soyulduğunu, uyuşturulduğunu ve uçaklardan denize atıldığını kabul eden ilk Arjantinli yetkiliydi.

Perez Esquivel’in bilincini yükselten ikinci gelişme, 1980’lerde nihai bir demokrasi talep dalgasının habercisi olan küçük bir grup insanın barışa ve insan haklarına kendini adamasıydı. Kökenleri I. Dünya Savaşı’na dayanan dinler arası pasifist bir örgüt olan Uzlaşma Kardeşliği, 1962’de Avusturyalı Jean Goss ve Hildegard Goss-Meier’i Hristiyan ilkelerine dayalı şiddet içermeyen bir adalet hareketini destekleyebilecek hem Katolik hem de Protestan din adamlarını belirlemek için Latin Amerika’ya gönderdi. . Seyahatleri, Barış ve Adalet için Hizmet’in oluşumuna yol açan uluslararası pasifist toplantılarla sonuçlandı. Yeni kurulan grup, Arjantin de dahil olmak üzere birçok ülkede yerel şiddetsiz eylem grupları ağını koordine etmek için küçük bir sekreterlik kurdu.

1970’lerin başında eve döndüğünde, Pérez Esquivel yoksul bir kentsel mahalle için bir el sanatları kooperatifi örgütledi ve hem gerillalar hem de polis tarafından artan şiddeti protesto etmek için açlık grevine başladı. 1973’te aylık bir süreli yayın olan Paz y Justicia’yı kurdu. Ertesi yıl Pérez Esquivel, Ekvador’daki Kızılderililerle dayanışma için bir kampanya başlattı. Ekvador’da, çarmıha gerilmiş Mesih’i bir Hint pançosunda gördüğü bir rüya şeklinde dini bir deneyim yaşadı. Bu, 1983’te İngilizce olarak yayınlanan Pançodaki Mesih adlı kitabına ilham verdi.

Sonraki üç yıl içinde daha geniş seyahatler ve yetkililerle karşı karşıya gelmeler geldi. Paraguay Tarım Birlikleri’ni zulme karşı destekledi ve işçilerin şikayetlerini desteklediği Brezilya’da tutuklandı. Arjantin’e döndüğünde, “kaybolan” insanların ailelerine yardım eden Ekümenik İnsan Hakları Hareketi’ni kurdu ve hükümet politikasını izleyen İnsan Hakları Daimi Meclisini kurdu. 1976’da tekrar Ekvador’u ziyaret etti, ancak tutuklandı. Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da seyahat etti. Nisan 1977’de pasaportunu yenilemeye çalıştığında, Arjantin makamları onu bir yıldan fazla bir süre boyunca hiçbir suçlamada bulunmadan hapsetti ve ona sığır dürtme, elektrik şoku ve buz gibi soğuk duşlarla işkence yaptı. ” İşkence merkezinde geçirdiğim 32 gün boyunca duvarlarda sabah ışığının parladığı ve orada yazılar görebildiğim zamanlar oldu: sevdiklerimin isimleri, yazılar, hakaretler, tuttuğum futbol takımlarının isimleri.

Ama beni en çok etkileyen ve asla unutmayacağım şey, kanla yazılmış büyük bir mesajdı: ‘Tanrı öldürmez.’ insanların yaşamı ve ölümü, ıstırabı ve umudu o hücredeydi,” dedi Pérez Esquivel.1984’te Washington Post . Zor anlarda işaretler aradığını da sözlerine ekledi. “Ben umut adamıyım” dedi.