Antoine Jean Gros Kimdir ?

Ressam

Baron Antoine-Jean Gros, Fransız ressam

Doğum tarihi: 16 Mart 1771, Paris, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 25 Haziran 1835, Meudon, Fransa

Antoine Jean Baron Gros Biyografi

(1771-1835), ilk Fransız romantik ressamlardan biriydi. En çok Napolyon’un askeri kampanyalarını ve kahramanca eylemlerini tasvir etmesiyle tanınır.

Bir ressamın oğlu olan Antoine Jean Gros, 16 Mart 1771’de Paris’te doğdu. 14 yaşında, klasik dirilişin tanınmış lideri Jacques Louis David’in atölyesine girdi. Kendi çalışması David’inkinden kökten farklı olmasına rağmen, öğretmenine ömür boyu saygı duymayı sürdürdü ve kendisini David geleneğinin koruyucusu olarak tasavvur etti.

1787’de Gros Academie de Peinture’a girdi ve Academie 1793’te (Fransız Devrimi’nin bir sonucu olarak) dağılınca İtalya’ya gitti. 1796’da Cenova’da Josephine Bonaparte ile tanıştı ve onu Napolyon toplumuyla tanıştırdı. Gros, Napolyon’un yakın çevresine girdi ve birkaç kuzey İtalya seferinde ona eşlik etti. Gros ayrıca Napolyon’un İtalyan sanatına Fransa’ya gönderilmek üzere el koyma programına da dahil oldu.

Gros 1800’de Paris’e döndü ve Napolyon resimlerini yıllık Salonlarda sergilemeye başladı. Bunların en ünlüsü Yafa’daki Pesthouse (1804) ve Eylau’daki Napolyon’dur.(1808). Bu eserler Napolyon’u tanrılaştırmaya hizmet etti, onu kahramanlık ve merhamet eylemleriyle meşgul olduğunu gösterdi. Üslup açısından, tablolar devrim niteliğindeydi: egzotik ortamları, zengin renkleri, hareketli alanları ve savaşın ve ıstırabın ürkütücü özelliklerini göstermeye yönelik genel eğilimleri, Gros’un bir öğrenci olarak öğrendiği Davidian klasisizminin havalı genellemelerinden kökten farklıydı. Çağdaş tarihsel olayların sunumu da yeniydi; 19. yüzyılın ilk yarısında Fransız, Amerikan ve İngiliz resminde istikrarlı bir şekilde gelişen gerçekçiliğin habercisiydi. Son olarak, Gros’un sanatının empatik duygusallığı, Theodore Gericault ve Eugène Delacroix’in ondan sonra geliştirdiği romantik resmin temelini oluşturdu.

Bazı yurttaşlarınınkinden farklı olarak (David buna bir örnektir), Napolyon’un düşüşünden sonra Gros’un konumu zarar görmedi. Gros, restore edilmiş monarşi için resim yaptı, örneğin, Louis XVIII Tuileries’den Ayrılmak (1817) ve Paris’teki Panthéon’un kubbesini Fransız tarihinden (1814-1824) sahnelerle süsledi. Bunun için X. Charles onu 1824’te bir baron yaptı. Ancak bu eserler, belki de daha önceki tablolara ilham vermiş olan doğrudan tarihsel deneyimlere dayanmadıkları için, Gros’un Napolyon döneminin tadı ve bağlılığından yoksundur.

Önemli bir kamu başarısı ile işaretlenmiş olmasına rağmen, Gros’un sonraki kariyeri birçok yönden akut bir şekilde sorunluydu. Temelde kişisel estetik kuramlarını ne kendi resmiyle ne de genç çağdaşlarının çalışmalarıyla çözemedi. Gros sonuna kadar David’in klasisizmini yaymak istedi ve usta 1816’da sürgüne gönderildiğinde David’in atölyesini devraldı. Ancak 1820’lerde Gericault ve Delacroix’in devrimci romantizmi, diğerleri arasında, açıkça klasisizmi gölgede bırakmaya başlamıştı. ve Gros kendini muhafazakarlık için yalnız ve kaybeden bir savaşta buldu. İronik olarak, kendi en iyi eserinin ortaya çıkmasına yardımcı olduğu bir eğilimle savaşıyordu. Üstelik ısrar ettikçe, kendi resmi, klasik ve romantik tavırların farklı bir karışımını sergilemeye başladı. Böylece, doğası gereği romantikken, trajik bir şekilde kendinden şüphe etmeye başladı. Gros, 26 Haziran 1835’te görünüşe göre intihar ederek öldü.