Louis Daguerre Kimdir ?

FRANSIZ FOTOĞRAF ÖNCÜSÜ, FİZİKÇİ, MANZARA RESSAMI VE BASKICI

Doğum: 18 Kasım 1787 – Cormeilles-en-Paris, Fransa

Ölüm: 10 Temmuz 1851 – Marne, Fransa

Louis Daguerre’nin Biyografisi

1787’de Fransa’nın Cormeilles-en-Parisis kentinde doğan Louis-Jacques-Mandé Daguerre, varlıklı bir orta sınıf ailede büyüdü.Louis’in babası kararlı bir kralcıydı ve Fransız Devrimi’nin başlamasına rağmen, kızlarından birine Fransa’nın mahkum edilmiş son kraliçesi Marie Antoinette’in adını verdi.Ülkenin siyasi çalkantısı, Daguerre’nin eğitim hayatının kesintilerle dolu olduğu anlamına geliyordu.Ancak çizim yeteneğini geliştirmeyi başardı ve 13 yaşındaki Daguerre bir mimarın yanında çırak oldu (aynı dönemde bir miktar iç gelir memuru olarak çalıştığı da düşünülüyor).

Louis Daguerre Kimdir ?

Daguerre 16 yaşında Paris’e taşındı ve Paris Opera’da IEM Degotti altında opera prodüksiyonları için panoramik resim okudu ve pratik yaptı.Çok geçmeden, Daguerre birkaç Paris tiyatrosunun ışık yönetmenliğini bitirmişti.Daguerre ayrıca dans becerileriyle dikkat çekti ve Opera’da sahne ekstrası olarak çalıştı. Ama tiyatro sahnesi sanatçısı olarak gerçekten mükemmeldi.Aladdin ve Harika Lamba gibi prestijli yapımlarda özgün etkisini gösterdiği atmosferik manzaralar ve gece efektleriyle ün kazandı.

Louis Daguerre Kimdir ?

1821 baharında, Daguerre ve Fransız panorama ressamı Charles Marie Bouton, diorama tiyatrosunu icat etmek için bir araya geldiler.Diorama, özel olarak tasarlanmış bir tiyatroda gerçekleşen bir “senografik eğlence” olarak faturalandırıldı.Aynı anda 350 müşteriye ev sahipliği yapan izleyiciler, keten üzerine elle boyanmış ve derin perspektif ve alacakaranlık ışık efektleriyle hayata geçirilen yarı saydam manzaraları ve mimari manzaraları izleyebilecek bir sistem yaptı.Hareketi simüle edecek şekilde renk filtreleri kullanıldı.Gösteri, ses efektleri, sahne dekorları ve hatta bazen insan figürlerinin yerleştirilmesiyle de canlandırıldı.Diorama, seyircilerin canlı manzarayı izledikleri yanılsamasını kabul etmeye istekli olduğu, halka açık ve kritik bir başarıydı.

Çoğu müşteri (sınırlı oturma alanı olmasına rağmen) görüntünün dönmesinden 10 ila 15 dakika arasında süren bir gösteri için, zemine yerleştirilmiş devasa bir döner tabla üzerinde, benzer boyutlarda ikinci bir resmi ortaya çıkarmak için ayakta dururdu (daha sonra bazı dioramalar üçüncü bir tabloyu bile içeriyordu).

Daguerre 1822’de Paris’te diorama tiyatrosunu açtı ve ikinci tiyatrosu 1823 sonbaharında Londra’daki Regent’s Park’ta açıldı.On yıl kadar bir başarıdan sonra Daguerre mali zorluklarla karşılaştı.Dioramaların üretilmesi maliyetliydi, yenilikleri azalmaya başlamıştı ve Paris’te bir kolera salgını Fransız başkentinde bilet satışlarını felç etti. 1830’ların ortalarında Daguerre ticari yıkımla karşı karşıya kaldı.

Daguerre, 1820’lerin sonlarından beri fotoğrafçılıktaki bilimsel gelişmeleri yakından takip ediyordu.Mekanik olarak üretilmiş görüntüleri kendi diorama sistemine dahil etmenin bir yolunu arıyordu.(Bouton, diorama ile olan ilişkisini bırakmıştı ve Daguerre, fotoğrafçılığı onun yerini almanın potansiyel bir yolu olarak gördü).

1826’da kendi heliografik süreciyle dünyanın ilk fotoğrafını yaratan Joseph Nicéphore Niepce ile kişisel ve profesyonel tanışmıştı.Heliografik teknik, bir görüntüyü sabitlemek için (bir camera obscura aracılığıyla) ve daha sonra birden fazla baskı alınabilecek bir fotoğraflı plaka yöntemini kullandı.İlkel heliografik süreç, aşırı uzun pozlamalar ve geliştirme süresi gerektiriyordu ve iyi resim kalitesinden yoksundu.Bu, iki adamın fizototip adını verdikleri daha gelişmiş bir yöntem geliştirmelerine yol açtı. 1832’de ortaya çıkardıkları fizototip, cilalı bir plakayı bir alkol ve lavanta yağı reçinesi çözeltisiyle kaplamayı içeriyordu, bu daha sonra güneş ışığına maruz kaldı ve terebentin dumanında geliştirildi.Ancak nihai sonuçların biraz düzensiz olduğu ortaya çıktı.Henellikle dikkat dağıtıcı olumlu/olumsuz etkiler üretir.

Niepce 1833’te öldü, ancak Daguerre daha önceki deneyleriyle ilerlemeye devam etti ve 1835’te Daguerre atılımını yaptı.Işık geçirmez bir kimyasal dolaba son derece cilalı, aynaya benzer, gümüş kaplı bir bakır plaka (bir camera obscura cihazıyla pozlandırılmış) yerleştirdikten sonra, görüntünün geliştiğini bulmak için plakayı 20-30 dakika sonra çıkardı. Dolabı inceledikten sonra, içinde kırık bir termometre olduğunu ve cıva buharının görüntünün gelişmesine izin vermiş olması gerektiğini fark etti.Ancak Daguerre, kalıcı bir görüntünün nasıl düzeltileceği bilmecesini hâlâ çözememişti.Sabitleme işlemi ancak gümüş iyodidi bakır plakadan basit bir sodyum tiyosülfat (tuz bazlı) çözeltisi ile çıkarabileceğini anladığında başarıldı. Daguerre, Niepce’nin ilk sürecini ilerletmişti.Adlandırmayı yeni bir süreç olarak haklı çıkarmak için, dagerreyotipi (maruz kalma süresini on beş dakikadan üç dakikaya ve geliştirme süresini otuz dakikaya indirdi). Bu, ticari olarak uygulanabilir ilk fotoğrafçılık biçimi olacaktı.

Dagerreyotipler negatif sayfadan önce gelse de, orijinal plakayı “yeniden düzenleme” işlemiyle kopyalanabilirler. Orijinallerin kopyaları da litografi ve gravür yoluyla üretilirken, dagerreyotiplere dayalı boyalı portreler popüler yayınlarda görünmeye başladı. Bu arada ilk dagerreyotipi kameralar gözlükçüler, enstrüman yapımcıları ve hatta fotoğrafçıların kendileri tarafından özel olarak üretildi.En popüler kamera tarzı, lensin kutunun önüne yerleştirilmiş olduğu kayar kutulu bir cihazdı.Daha büyük kutunun arkasına ikinci, daha küçük bir kutu yerleştirildi ve arka kutu ileri veya geri kaydırılarak odak sağlandı.Bu işlem, ters bir görüntü üretti (gerçi bazı daha karmaşık kameralar, geri dönüşü düzeltmek için bir ayna ile donatıldı).

Daguerre, 9 Ocak 1839’da icadını Academie des Sciences’a resmen sundu. Çalışmaları öyle bir izlenim bıraktı ki, günün birçok ünlü bilim adamı gösterileri görmek için Daguerre’nin stüdyosuna gitti.Telgrafın Amerikalı mucidi Samuel FB Morse, dagerreyotipin resim detayı hakkında yorum yapmak için harekete geçti.Kendi deyimiyle onun “açıklamanın enfes inceliği”. 9 Ocak 1839’da ünlü astrolog ve fizikçi François Arago tarafından dagerreyotipin tam bir açıklaması Académie’ye sunuldu. Daguerre’nin patenti Devlet tarafından alındı ​​ve 19 Ağustos 1839’da Fransız Hükümeti dagerreyotipin “Dünyaya Ücretsiz” bir hediye olarak sunulacağını duyurdu.

Dagerreyotipi Britanya’da ruhsatlandırıldıktan sonra, yeni, biraz ürkütücü bir tür ortaya çıktı. Sözde “ölüm sonrası” dagerreyotipi Britanya’da (ve Amerika’da) popüler hale geldi ve birçok Victorialı tarafından anma, hatırlama ve maneviyat özlemini gidermenin bir yolu olarak görüldü. Dagerreyotipi, ebeveynlerin ve akrabaların, ölenlerin – sevdiklerinin (genellikle ölüm oranlarının en yüksek olduğu çocuklar) mahrem görüntülerini yakalayan uygun fiyatlı “spektral” veya “ölüm sonrası” fotoğraflara sahip olmasına izin verdi.Dagerreotipçiye bazen cesetlerin gözlerinin açılmasını sağlamaları talimatı verildi, aksi takdirde, cesedin hala yaşadığı yanılsamasını vermek için gözleri kapalı göz kapaklarına boyanabilirdi.

Buluşunun onuruna, Fransız hükümeti Daguerre’ye 1839’da tiyatrosunu yok eden bir yangından aldığı sigorta ödemesiyle geçindirdiği yıllık 6.000 franklık bir maaş ödedi.Niepce’in malikanesinin varisi Isidore Niépce’e de Devlet tarafından 4,000 frank yıllık gelir. Daguerre, başarısından dolayı Fransız Onur Lejyonu ile ödüllendirildi ve aynı yıl Ulusal Tasarım Akademisi’nde Fahri Akademisyen oldu.Daguerre utangaç ve mütevazı bir konuşmacı olarak tanımlandı, ancak gösteriler ve dersler verdi ve hatta buluşunun mekaniği hakkında bir broşür yayımladı.

Dagerreyotipleri yapmak için ekipmanı üretmek için bir şirket kuruldu ve kârın bir kısmı hem Daguerre hem de Isidore Niepce’ye gitti.Ancak dagerreyotipi dünya çapında popülerlik kazandıkça sürdü.

Etkili bir şekilde emekli olan Daguerre, ilk tutkusuna geri döndü ve hayatının son on yılını Paris’in Bry-sur-Marne banliyösünde ve çevresinde yerel kiliseler için diorama benzeri tablolar çizerek geçirdi. LOrada 10 Temmuz 1851’de 63 yaşında kalp krizinden öldü.

Louis Daguerre’nin Kısa Bir Kariyer Değerlendirmesi 

Dünya çapında milyonlarca dagerreyotip üretilmiş olmasına rağmen, Daguerre’nin sistemi 1850’lerin ortalarında neredeyse tamamen demode hale gelmişti.William Fox-Talbot’un “hassas kağıt” tabanlı kalotip işlemi, 1840’larda baş rakibi olarak ortaya çıkmıştı ve ikincisinin çoğaltma yeteneği, sonunda Daguerre’nin buluşunun çok daha üstün görüntü kalitesi üzerinde galip geldi. Ancak o zamana kadar Fransız, modernite çağına silinmez damgasını vurmuştu.Yirminci yüzyılın başlangıcında, fotoğrafçılık o kadar yaygın hale gelmişti ki, neredeyse herkes kendi resimlerini yapabilir ve kendi kişisel geçmişini yaratabilirdi.Bu arada, Fransız’ın icadı, modern çağın altında yatan bir yönün şablonunu sağladı.

Daguerre, buluşunu her şeyden önce bilimsel bir gelişme olarak gördü. Gerçekten de, 1880’lerin sonlarında Eyfel Kulesi inşa edildiğinde, onun adı, diğer 71 etkili Fransız bilim adamı ve mucidinin isimlerinin yanında, tabanına yazılmıştır.Dagerreyotipi tıp, astronomi, antropoloji ve arkeolojideki ilerlemelere destek verdi.Yine de görsel sanatların gelişimi üzerindeki etkisi çok derin oldu. Dünyayı kelimenin tam anlamıyla kaydetme zorunluluğundan kurtulan sanatçılar, eşi görülmemiş düzeyde resmi deneylerle tanımlanan modern bir döneme girdiler.Sanat fotoğraf tarihine başka daha sonra bir ihtiyaç görünüm gelince Düz Fotoğraf ait Paul Strand , kolektif çabalarıyla Grup f / 64 , bir portre Ağustos Sander, ve Bernd ve Hilla Becher’in endüstriyel kayıtları , dagerreyotip modeline doğrudan bir soy bulmak içindi.