John Singleton Copley Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

John Singleton Copley Biyografi 

AMERİKAN-İNGİLİZ RESSAM

Doğum: 3 Temmuz 1738 – Boston, Massachusetts

Ölüm: 9 Eylül 1815 – Londra, Birleşik Krallık 

John Singleton Copley’in Biyografisi

John Singleton Copley, 1738’de, büyük olasılıkla Boston, Massachusetts’te İrlandalı göçmen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.Tütüncü olan babası Richard Copley, oğlunun doğumu sırasında, bozulan sağlığını iyileştirmek amacıyla Batı Hint Adaları’na taşındı ve burada öldü. Mary Singleton ise aile işini yönetmeye başladı.

Copley’nin çocukluğu hakkında çok az kesin bilgi var, bu da erken sanatsal gelişiminin izini sürmeyi zorlaştırıyor. Oymacı olan üvey babası Peter Pelham’ın William H. Whitmore gibi bilim adamları tarafından Copley’i güzel sanatlarla tanıştırdığı düşünülüyor. Pelham’ın Copley’e hem resim hem de gravür eğitimi vermiş olması kuvvetle muhtemeldir.Ancak sanatla bu erken tanışmasına rağmen, Copley büyük ölçüde kendi kendini yetiştirmiştir.

Copley’nin sanatsal kariyeri, 1751’de, üvey babasının ölümünün ardından, annesinin tütün dükkanından elde ettiği geliri desteklemek için bir ressam ve oymacı olarak dükkân açtığında, on üç yaşında ciddi bir şekilde başladı. Orada, Bostonluların ve İngiliz yetkililerin portrelerini çizdi. Bununla birlikte, bu erken dönem çalışmaları, onun yaşındaki bir çocuk için etkileyici olsa da, ara sıra kaba veya beceriksizce temsil edilen ayrıntılarıyla Copley’nin deneyimsizliğini ortaya çıkardı.

Copley’nin olgun stili, 1755’te Boston’a gelen İngiliz sanatçı Joseph Blackburn ile tanıştıktan sonra gelişmeye başladı.

Copley, henüz gençlik yıllarının sonlarında, yoğun mücevher tonları, ayrıntılı kumaşlar ve hatta yoğun mücevher tonları, ayrıntılı kumaşlar ve hatta Blackburn’den popüler İngiliz portre resminin unsurlarını ödünç aldı.

Blackburn’ün bakıcılarının jestleri. Bununla birlikte, sanat tarihçisi Janet L. Comey’e göre, Copley, bakıcılarını “daha uyanık ve aktif” olarak temsil ederek ve “görkemli materyalleri çoğaltma konusunda üstün bir yetenek” ve “nazik pozlar” yakalayarak Blackburn’ü geride bırakmaya başladı. Copley’nin resmindeki ince ayrıntı, kuşkusuz, Avrupa örneklerini temel alan anatomik çizimlerden oluşan kitaplar üretmeye başlaması gerçeğinden yararlandı.

Copley olgunlaştıkça kendi tekniğini geliştirmeyi öğrenebileceği sanat örnekleri aramaya devam etti. ABD’de sanatın materyalist muamelesi karşısında hayal kırıklığına uğrayarak, bir keresinde Amerikalı portre sanatçılarının kamusal statüsünün zayıflığından yakınmıştı.”İnsanlar genellikle portreyi, bazen adlandırdıkları gibi, başka herhangi bir yararlı ticaretten daha fazla görmezler. marangoz terzisi ya da kır faresi , dünyanın en asil sanatlarından biri olarak değil. Bu beni biraz utandırmıyor”. Bu süre zarfında minyatür yapmayı da araştıran Copley de ancak çok az para getirdikleri için bunlardan çabucak vazgeçmiş olsa da, daha saygın İngiliz meslektaşlarından önemli tavsiyeler veya teşvikler almadı. Genç Amerikalının sanatsal yön için yazılı taleplerini görmezden geldiler: “

Copley’nin içe dönüklüğüyle birleşen bu izolasyon hissi Amerika’da asla gerçek bir arkadaşı olmadığı, sadece ailevi ilişkileri ve bakıcılarıyla resmi ilişkileri olduğu söylenir.Bu durum İngiltere’deki sanat sahnesine girmeye teşvik etti. Sanatçı, 1766’da bir tablosunu Sanatçılar Cemiyeti sergisinde sergilenmek üzere gönderdiğinde tanınmaya başlandı.

Kraliyet Akademisi’nin ilk Başkanı Joshua Reynolds , Copley’nin güzel sanat örneklerine doğrudan erişiminin olmamasına dikkat çekerken, çalışmaları hakkında olumlu yorumlar yaptı. Hem Reynolds hem de halihazırda İngiltere’de ikamet eden tanınmış bir Amerikalı sanatçı olan Benjamin West , Copley’nin çalışmalarında belirli bir sertlik olduğunu kaydetti ve onu yeteneğini geliştirmek için Avrupa’da zaman geçirmeye teşvik etti.

Bu güvenceye rağmen ve kolonilerde yaptığı gibi bir portre ressamı olarak başarılı olacağından emin olmadan Atlantik boyunca yolculuk yapmak istemeyen Copley, Boston’da kalmaya karar verdi. Onun konumu öyleydi ki, 1769’da önde gelen Tory ailesinin bir üyesi olan Susanna Farnham Clarke ile evlenebildi. Copley’nin Boston’un seçkin bir ailesiyle evlenmesi, ona Birleşik Krallık’ın kurucu babaları olacak önemli kişilere erişim hakkı verdi. Örneğin, Amerikan Devrimi’nin etkili vatanseveri John Hancock, Beacon Hill’deki (şimdiki adıyla) evindeki kapı komşularından biriydi.

Sonraki yıllarda, Copley ilk çocuğunu, Elizabeth adında bir kızı, ardından oğlu John Copley I ve yetişkinliğe kadar hayatta kalamayan diğer iki çocuğu olacaktı. Bu dönem, daha hızlı resim yaptığı ve portreleri için rakiplerinden daha fazla ücret aldığı için sanatsal kariyerinde en yüksek nokta olmaya devam ediyor. Ayrıca Boston Katliamı da dahil olmak üzere Amerikan tarihinin en önemli anlarından bazılarına tanık oldu. Copley, politik olarak tarafsız kalmayı arzuluyordu.Ancak portre işleri onu çoğunlukla Vatanseverlere İngiliz sömürge yönetiminden bağımsızlık için savaşan cumhuriyetçilere bağlarken, karısının ailesi sadık Muhafazakarlar olarak kaldı.Loyalistlerin muhafazakar ve Kraliyetçi yönetimini destekleyenler. Siyasi gerilimler artmaya devam ediyordu.

Copley’nin sömürge kasabasında yalnızca sınırlı bir izleyici kitlesine ulaşabildiği göz önüne alındığında, düzenli olarak Atlantik ötesi yazışmalara girdiği West, Copley’e sonunda ticaret yapmak için İngiltere’ye geldiğini önermiştir. Rahat ev hayatını geride bırakmak konusunda hâlâ isteksiz olsa da, siyasi gerilimler dikkatini yeniden Avrupa’ya çevirdi ve portreler için 700 İngiliz Sterlini kazandığı New York’a ve Avrupa şaheserlerinin kopyalarını çalıştığı Philadelphia’ya altı aylık bir yolculuğun ardından, Copley, West’in ısrarı üzerine 1773’te Londra’ya taşındı.

Copley, 1774’ün başında, yaşlı annesini, üvey kardeşi Henry’yi, karısını ve dört çocuğunu geride bırakarak Avrupa’ya gitti. Londra’ya vardığında sıcaklık ve nezaketle karşılandı ve sonunda denizaşırı muhabirleriyle bir araya geldi.

En önemli erken bağlantısını, Avrupa’nın büyük ustalarının eserlerini ilk elden analiz ettikleri Fransa ve İtalya’ya seyahat ettiği İngiliz sanatçı George Carter ile kurdu. Ancak dostlukları çabuk bozuldu. Carter’ın günlükleri, Copley’nin çok telaşlı bir gezgin olarak neredeyse komik tasvirlerini sunar. Carter arkadaşına şöyle dediğini hatırlıyor: “Sizi karım gibi iletme şekline çok özen gösterdim ve size onun narin, küçük bir kadın olmasına rağmen, şunu söylemeden edemeyeceğim.Old Masters , kendisini şaşırtıcı bir şekilde hayal kırıklığına uğratmış olmasına rağmen. Yine de, İtalya’daki yüzlerce eseri inceleyerek, yine de yeni “Avrupa” yöntemlerini deneyecek çerçeveyi buldu.

Amerika’da Devrim Savaşı yaklaşırken, Copley karısını ve çocuklarını Boston’dan ayrılmaya ve onunla Londra’da buluşmaya çağırdı ve 1775’te Londra’da buluştular. Bu dönem Copley’in en üretken dönemi olarak kabul edilmese de, ilk tarihi tablosuna başlamayı başardı. ve prestijli Kraliyet Sanat Akademisi’ne üye olmak için davetiye almak. Tarihsel sahneleri, tarihsel sahnelere olan ilgiyle birlikte psikolojik portreye onun ticari markasına bağlılığını sergiledi.

Bir aile olarak yeniden bir araya gelmenin mutluluğuna rağmen, Copley’ler Londra’da mücadele etti. Zor siyasi durum, varlıklarının Boston’da kalması anlamına geliyordu. Benjamin West, Copley komisyonlarını güvence altına almak için elinden gelenin en iyisini yapsa da, Copley ailesini yeterince desteklemek için yeterince para kazanmak için mücadele etti. Geçimini sağlayacak bir ücret alma zorunluluğu onu aşırı dürüst Amerikan tarzını sürdürmenin bir işe yaramayacağına ikna etti ve moda olan tarzda resim yapmaya çalıştı. İngiliz akademisyenler ve seçkinler arasında özellikle popüler olmasa da, artık sanatçının eserlerinde çığır açan eserler olarak kabul edilen eserler üretti. Bu sıralarda, iş (Kraliyet Akademisi dışında) özel sergiler düzenlemeye ve kendi çalışmalarının reprodüksiyonlarını pazarlamaya gelince de önemli emsaller oluşturdu. Metropolitan Sanat Müzesi’nden Carrie Rebora Barratt’ın dediği gibi oldu.

Copley için kişisel servetin gidişatı, 1778’de Chatham Kontu’nun Avam Kamarası’na hitap ederken felç geçirmesiyle değişti. Olayla ilgili yaptığı tablo, ona önemli bir ticari başarı getirdi ve mali yüklerini geçici olarak hafifletti.

Ancak bu, sanatçının vatan hasreti duymasını engellemedi. Britanya’daki sanat piyasasının Fransız Devrimi’nin, Fransa ile savaşın Fransa tarafından Şubat 1793’te ilan edildi.Ardından 1798’deki İrlanda isyanının ve Napolyon’a doğru devam eden düşüşün gölgesinde düştüğü için finansal mücadelelerinden de kaçamadı.

Hayatının son on beş yılı mutsuz olarak tanımlanır. Öğrencisi HB Morse, öğretmenini genellikle kavgacı ve sinirli biri olarak hatırlıyor. Neyse ki, karısı ve çocukları, 78 yaşında ilk felç geçirmesinden sonra bile, sol tarafını tamamen felç etmesine rağmen, ona fiziksel ve finansal olarak yardım etmeyi başardı. Ancak ikinci bir felç onu tamamen aciz bıraktı. Oğlu biyografisinde, netlik anlarında Copley’nin muhtemelen artık resim yapamaması nedeniyle ölmeye hazır olduğundan bahsedeceğini yazıyor. Sanatçı, ikinci vuruşundan kısa bir süre sonra 9 Eylül 1815’te öldü.

John Singleton Copley Üzerine Kısa Bir Değerlendirme 

Tarih, Copley’nin en büyük ve en etkili Amerikan sömürge ressamı olduğunu göstermiştir.Amerikan sanatının gerçekçi geleneğini tanımlamaya gelen resim detaylarına titiz dikkati, onun mirası, Fitz Henry Lane’in titiz luminist stilini ve hassas trompe l’ oeil’i etkileyerek on dokuzuncu yüzyıl boyunca uzanıyordu.William Harnett’in natürmortları. Londra’ya taşınan Copley, sofistike portreleriyle devam etti.Ancak evlat edindiği ülkeye en büyük hediyesi, tiyatro ve detayın dinamik bir karışımını getirdiği çağdaş tarih resminin gelişimine yaptığı katkıydı. Erken Amerikan tarihi için öneminin kamuoyu tarafından tanınması, Boston’daki Copley Meydanı gibi alanlar ve 1965’te USPS tarafından üretilen ve resimlerinden birini taşıyan 5 sentlik bir pul aracılığıyla kanıtlanmıştır.