Camille Paglia Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Eleştirmen

Doğum tarihi: 2 Nisan 1947 (75 yıl yaşında), Endicott, New York, ABD

Camille Paglia Biyografi

Sosyal eleştirmen ve eğitimci Camille Paglia (1947 doğumlu), meydan okurcasına ikonoklastik yazılarıyla sayısız okuyucuyu çileden çıkardı ya da şaşırttı. Örneğin, pornografinin cinsel gerçekliği oluşturduğunu, fahişelerin işlerinden zevk aldığını, biseksüelliğin kabul edilmiş bir norm olması gerektiğini ve tüm uyuşturucuların yasallaştırılması gerektiğini savundu. Ancak onun kitaplarını ve denemelerini okumak isteyen herkesin kısa sürede keşfedeceği gibi, onun açıklamaları, çoğu zaman, birdenbire reddedilemeyecek, iyi gerekçelendirilmiş sonuçlardan ibaret değildir.

Camille Paglia, 2 Nisan 1947’de Endicott, New York’ta, İtalya’dan Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etmiş olan Pasquale ve Lydia Paglia’nın çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası New York, Syracuse’daki LeMoyne College’da Romantik diller profesörüydü, karısı Lydia ise kızları üç yaşına gelene kadar evde gelinlik dikerek çalıştı; sonra banka memuru olarak çalıştı.

Paglia büyürken ailesinin çok az parası vardı; Tazminat olarak, ebeveynleri onu entelektüel merakıyla meşgul olmaya teşvik etti. Paglia daha sonra Playboy için bir röportajcıya şunları söyleyecekti : “Çocukken sessizdim. Ama babamın çok inatçı olduğu ve ilk yıllarımda beni bireysel bir düşünür olmak için eğittiği doğru. İtalyan kültürü Çin kültürü gibidir. büyüklere saygı. Büyüklere asla sesini yükseltmezsin. Patlama olmaz. Kontrol tamamen babamdaydı.”

Paglia’nın iki buçuk yaşındaki en eski anıları arasında, henüz okuma yazma bilmediği için sinemaya gitmesine izin verilmediği zaman yaşadığı bir öfke nöbeti vardır. Öfke, yıllar sonra Amerika’nın önde gelen sosyal eleştirmenlerinden biri olduğunda ona iyi hizmet edecek bir duygudur.

Brouhaha filminden birkaç yıl sonra, Paglia bir tür erkek fatma haline geldi ve erkek kohortlarıyla sık sık çekişmeye başladı. Sonunda eski Mısır’a ilgi duymaya başladığında babası için bir rahatlama gelmiş olmalı. Ama o zamana kadar, antik çağlardan beri Hollywood popüler kültürünün bir adananıydı. Paglia, babasından 18. yüzyıl İsviçreli yazar Voltaire’in, aktris Elizabeth Taylor’ın resimlerini toplamaya başladığı sıralarda gelen aktörler hakkındaki kötü görüşleri hakkında aldığı bir konuşmayı hatırladı.

Paglia asi 1960’ları bir lise öğrencisi olarak yaşadı. Lisede kadınlara ilgi duyduğu için lezbiyen olduğunu varsayıyordu, ancak Playboy’a söylediği gibi, “Kadınlara olan ilgim hakkında bir şey yapmam mümkün değildi. O zamanlar lezbiyenlik yoktu, bildiğim kadarıyla…. Uzaktan bakarken kendimi hep hüsrana uğramış ve dışlanmış hissettim.” Bu duruş, sosyal normlara karşı kendi isyanının başlangıcı oldu. Daha sonraki yıllarda, çoğu kadının biseksüel olduğuna inandığı için lezbiyenlerin ondan hoşlanmadığını öğrenecekti. Erkeklerle olan ilişkileri ise sabırsızlığı ve bakıcı rolünü üstlenme konusundaki isteksizliği yüzünden sekteye uğramaya devam etti.

Sosyal olarak dışlanmış hissetmesine rağmen, Paglia akademik olarak başarılı oldu ve üniversitede 1968’de Binghamton’daki State University of New York’tan birincilikle mezun oldu. Yale Üniversitesi’nde dört yıl geçirdi ve doktorasını kazandı. Vermont’taki Bennington College’da öğretmenlik pozisyonu almadan önce İngilizce.

Paglia’nın Bennington’daki yedi yılı, en hafif tabirle, tatmin edici değildi. Playboy’a söylediği gibi , “Bir fakülte toplantısına giderdim ve herkesin benden nefret ettiğinin farkında olurdum. Erkekler güçlü, gürültülü bir kadın tarafından dehşete düştüler… [T] kolejdeki erkekler hadım oldukları için dehşete düştüler ve ben her birini tehdit etti… her birini.” Etkileşimleri bile fiziksel hale geldi: Bir vakada Paglia, kafeterya zeminine yayılmış iğrenç bir erkek öğrenciyi terk etti. Bu tür birkaç olaydan sonra, Bennington ondan ayrılmasını istedi, ancak yasal müdahale ile 1979’a kadar kalmayı başardı. Bennington Koleji’nden sonra Philadelphia Sahne Sanatları Koleji’nde (şimdi Üniversite) beşeri bilimler profesörü olarak düşük ücretli bir fakülte pozisyonuna geldi. Sanatlar Bölümü).

1990’da Paglia, Cinsel Kişilik: Nefertiti’den Emily Dickinson’a Sanat ve Çöküş başlıklı 700 sayfalık seks, sanat ve edebiyat kitabını yayınladıktan sonra “Camille Kasırgası” lakabını kazandı . Ulusal Kitap Eleştirmenleri Birliği ödülüne aday gösterilen kitap, en çok satanlar arasına girerek Paglia’yı ünlü konumuna getirdi. Ancak bu başarı, Paglia’nın ısrarı olmadan gelmedi. Taslağı 1981’de tamamladıktan sonra yedi yayıncıya gönderdi ve hepsi onu reddetti; nihayet dokuz yıl sonra kabul etmesi için bir yayıncı olan Yale University Press’i buldu.

Kalınlığı Mukaddes Kitaba rakip olan bir esere uygun bir şekilde, Cinsel Kişilik şu satırlarla başlar: “Başlangıçta doğaydı. Tanrı hakkındaki fikirlerimizin ondan ve ona karşı şekillendiği arka plan, en büyük ahlaki sorun olmaya devam ediyor. biz doğaya karşı tutumumuzu netleştirene kadar cinsiyeti ve toplumsal cinsiyeti anlayın. Seks doğanın bir alt kümesidir. Seks insanda doğaldır.” Kendi fikrini dile getirmek için hiç vakit kaybetmiyor: İlk sayfada şöyle yazıyor: “Feministler, onu bir toplumsal uzlaşım meselesine indirgediklerinde seks sorununu fazlasıyla basite indirgiyor: toplumu yeniden düzenle, cinsel eşitsizliği ortadan kaldır, cinsiyet rollerini, mutluluk ve uyumu arındır. saltanat sürecek.”

Cinsel Kişilik için Zaman’ı inceleyen Martha Duffy, kitabın popülaritesini feminizmden bıkmış olanlar arasında ortaya çıkan bir tepkiye bağladı. Duffy’ye göre, “Paglia, her iki cinsiyetten de birçok insanın duymak istediği görüşleri dile getiriyor…. Onlara göre feminizm yeterince ileri gitti ve Personae’nin yeni- muhafazakar kültürel mesajını seviyorlar: Erkekler medeniyetin işini yaptılar ve alabilirler. kadınlar da güçlüdür, ancak doğanın henüz olgunlaşmamış güçleri güçlü olduğu için. Din ve evlilik tarihsel olarak kaosa karşı en iyi savunmalardır.”

Cinsel Kişilik’te görüşlerini ortaya koyduktan sonra , Paglia feminist meseleleri ele alan daha fazla makale yazmaya devam etti. 1992’de yayınlanan Seks, Sanat ve Amerikan Kültürü , yakında bir Yüksek Mahkeme Yargıcı’nı feminist yazar Naomi Wolf tarafından ortaya atılan sözde “güzellik efsanesi”ni cinsel tacizle suçlayan Anita Hill’in ifadesini alıyor ve Paglia’nın gazetecilik ve akademideki kendi kariyeri hakkında kişisel yorumlar sunarken Amerika’da eğitimin düşüşü. Sociology’de yazan Ann Oakley, çalışmayı “esas olarak Paglia’nın bugüne kadar gördüğü profesyonel yaşamının otobiyografik bir kaydı” olarak nitelendirdi. 1994 koleksiyonu Vamps and Tramps: New Essayssanat, gey aktivizmi ve Bill ve Hillary Clinton gibi ünlü isimlerle ilgilenir. Artforum International’da yazan Mimi Udovitch, bu koleksiyonu Paglia’nın “şimdiye kadarki en keyifli çalışması” olarak buldu ve yazarın “aşırılıklarını” etkili bir şekilde dengeleyebilecek bir yaşama sevincine sahip olduğunu gösterdiği için övdü. Paglia aynı zamanda Alfred Hitchcock’un aynı adlı filminin bir incelemesi olan Kuşlar’ın da yazarıdır.

1990’ların ortalarında Paglia, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en tanınmış sosyal filozoflar arasında sayılan bir ünlüydü. Playboy görüşmecisinin “antifeminist feminist, gey karşıtı lezbiyen ve liberal liberal karşıtı” olarak tanımladığı popüler bir imajla, akademik bir saldırı köpeği olarak ün kazanmıştı. Paglia ise görüşmeciye kendisini bir feminist olarak gördüğünü, ancak kadın hareketini eleştirdiği için diğer feministlerin ondan hoşlanmadığını da sözlerine ekledi. Çoğu ana akım feministin aksine, feminizmin cinsiyetler arasındaki diyalogu politik doğrulukla değiştirerek kadınlara ihanet ettiğine inanıyor. Paglia, sözde cinsel özgürlüğün gerektirdiği fedakarlıklar göz önüne alındığında, sonunda, kadın hareketinden en çok zarar görenlerin -ihmal yoluyla- çocuklar olduğunu ileri sürdü.

Ayrıca, cinsiyetler arasında neden olduğu bölünme için hareketi suçladı ve cinsiyet kimliğiyle ilgili süregelen kafa karışıklığının çoğunu 1960’ların cinsel devrimine kadar takip etti. Playboy’a söylediği gibi , “Altmışlardan sonra inandığımız hemen hemen her şeyde bir çöküş yaşandı… Yetmişlerde her şey çözüldü. Seksenlerin başında ortaya çıkan AIDS, cümlenin sonundaki dönemdi. AIDS çoğu insanı zorladı. cinsel devrimin başarısız olduğu gerçeğine uyanmak.” Yine de, sosyal ilerleme konusunda iyimser kaldı. Paglia, “Sosyal değişim evrimseldir, devrimci değildir” dedi. “Derin sosyal değişim zaman alır. Ve kültür yavaş yavaş değişiyor.”

Aynı anda bir mizahçı, bilgiç, ikonoklast, bencil ve teşhirci olarak kabul edilirken, Paglia ve sanat, politika ve toplum üzerine yazıları, 20. yüzyılın sonlarına ait sahte alçakgönüllülük karakteristiğinden hüsrana uğrayan okuyucular tarafından ciddiye alındı ​​ve devam etti. toplumu yeniden gözden geçirmeleri için başkalarına ilham vermek. Soldan bakıldığında, Paglia’nın yazıları husumeti, küçümsemeyi ve öfkeyi kışkırttı. Feminizmin First Lady’si Betty Friedan’ın Playboy’a söylediği gibigörüşmeci: “[Paglia]’yı nasıl ciddiye alırsın? O bir teşhircidir ve kadın hareketinin en uç unsurlarını alır ve tüm hareketi antiseksüel, antilife, antijoy yapmaya çalışır. Ve ne ben ne de kadınların çoğu bu şekilde olduğunu biliyorum.” Paglia ise kendisini, kendisini dizginsiz tartışmaların bir şampiyonu olarak gören muhafazakar radyo talk-show sunucuları Rush Limbaugh ve Howard Stern ile karşılaştırmayı tercih ediyor.